Yoksa bitiyor mu?

MHP’nin tek adam partisi olma özelliğini, Türkeş’in mirası olarak 19 yıldır koruyan Bahçeli de artık yolun sonuna geliyor galiba. Daha önceki kurultaylarda hep o ‘garanti’ye sırtını dayadı ama, muhaliflerin ‘artık yeter’ demesiyle garanti masasının ayakları oynamaya başladı.

7 Haziran’da milliyetçi cephe büyük bir avantaj yakalamıştı. Başbakanlığa bile gidebilecek bir avantajdı bu. CHP, bu imkanı da tanımıştı.

AKP ise iktidar ortaklığını. Ancak, seçim ertesi Bahçeli, Türkiye’nin geleceğine dinamiti koydu. Ama 5 ay sonra bu dinamit elinde patladı.

Tahribatını da hepimiz yaşadık. Yaşıyoruz, yaşayacağız da. Bu tahribatın raporu ise 15 gün sonra yazılacak. Adını duyurmak isteyenlerin dışında, 4 başkanlık adayı daha var muhalif kanatta. H

em Bahçeli’ye, hem iktidara en büyük korkuyu salansa Akşener. Şimdi muhalif milliyetçi adaylara, partiyi tek adamlıktan kurtarmak için, son bir görev daha düşüyor. MHP’de devrim için en çok çalışan Akşener lehine feragat. Ama asla Bahçeli lehine değil. Çünkü kokular gelmeye başladı.

19 yılda, süslü koltuk uğruna, bir adım ileri gidememek, hatta gerilemek milliyetçilerin kaderi olmamalı. Şimdi birlik zamanı. Ve bir kez daha hata yapılırsa, yok olma tehlikesi kapıda. Demek ki, olmadı, olmuyor.

Hırpalanmış bir başkanla devam etmek ise yukarıda dediğim gibi, Başbuğ’un mirasını yok etmek olacaktır. Oy verecek 1200’e yakın milliyetçi, bi daha, bi daha, bi daha düşünmeli.

Suçlu ayağa kalk

Sevince bakın. Birinde çocuksu saf bir mutluluk. Ötekinde nefret ve öfke. Yetmemiş. Çocuklara has ‘geçirme’ tanımlı kol işareti. Peki suç kimde? Nefret söylemlerine, spordan daha çok yer veren bizlerde, medyada. İddia ediyorum. İstediğiniz kadar uğraşın. S

uratınıza bu şekli veremezsiniz. Buldumcuk olmak verdiriyor işte. Şehit kardeşinin cenazesinde acısını bağırarak yenmeye çalışan yarbayın ordudan atılacağının konuşulduğu ülkemizde, ekran başındaki milyonlara ve tribündeki Türk seyircilere ‘geçirme’ işareti yapan ise gol attı ya, baş tacı. Yanlış anlamayın. Benim, sizin değil. Tacını kaybeden imparatorun.

İşte bu

Sokak röportajı yapan muhabir, annesinin yanındaki 5-6 yaşlarında bir çocuğa soruyor: “Oruç tutuyor musun?” Çocuk “Hayır” deyince, hatasını anlayıp, düzeltmeye çalışıyor. “Daha küçüksün. Yiyip büyüyeceksin” diye. Ama çocuk ısrar ediyor: “Ben Fenerbahçe’yi tutuyorum.”

Dönmeyiz

Temel ve Dursun, bir akşam otobandan iki sarışını arabalarına alıp, ıssız ve kuytu bir yere gitmek için basmışlar gaza. Yarım saat sonra sarışınlardan biri demiş ki: “Şimdiden söyleyelim. Sonra mesele olmasın. Biz dönmeyiz.” Temel kendinden emin cevap vermiş. “Valla bu kadar yol geldikten sonra biz de dönmeyiz.”

İETT sporcusu Tayyip Erdoğan’ın Başarılarla dolu Futbol kariyerine Kim engel olduysa, Türk tarihi onu Affetmeyecektir.