Namık Kemal Zeybek Annem ve babamla hasbihalimdir
HABERİ PAYLAŞ

Annem ve babamla hasbihalimdir

Ay’dur naçar ağlama

Gün’dür geçer ağlama

Bu kapıyı kitleyen

Bir gün açar ağlama

Annem yattığı yerden maniler söylüyor. Babam, söyletip gülüyor. Birisi 84 yaşında, diğeri 85... Acaba hangisi daha büyük? Ya da yaşıtlar mı? Tatlı tatlı konuşup tartışırlar.

Biz Bayburt İli’nin Kitre Köyü’ndeniz. Annem Çerçi Köyü’nden... Bayburt, artık koskoca vilayet. Köyden çıkalı 55 yıl oldu ama annem hâlâ Çerçice, Kitrece konuşuyor. O da ne mi? Bayburtça’nın bir alt ağzı.

Annem çok iyi bir anlatıcı. Babam ise dinleme ustası. Annem eskilerden, yenilerden anlatıyor. Babamın bakışlarından bir şeyler mi sezmiş ne? Soruyor:

Haberin Devamı

- Ne bahisan? Doğru deyirem!..

[[HAFTAYA]]

Babam gülerek karşılık veriyor:

- Bir şey demeyrem... Doğru deyisen!..

Sonra bana dönüp açıklıyor:

- Biz annenle böyle konuşuyoruz.

Babam öğretmen ve İstanbulcayı çok iyi konuşur. Canı isterse de çok iyi bir hatiptir. Altmış yıl önceden beri benim başöğretmenimdir. Öğretmendi, fark derslerini verip lise diploması aldı; sınava girdi kazandı; üniversiteye benden bir yıl sonra başladı. Birlikte bitirdik. Okumaya onun kitaplarını okuyarak alıştım.

Annemin öğrenimi ilkokul. Ama benim en iyi okuyucum ve dinleyicim annem. Gerektiğinde de eleştirilerini esirgemez.

Annem yataktaydı... Hastalanmış. Babam ilaç vermiş. Dil altı ilacı. İyileşmekte... Annem nazlanıyor:

- Baban toktorum, benim toktorum...

Sonra bana fısıldıyor:

- Utaniram... Gocamdan utanirem ki hastayam diyem.

Babam duyuyor ve takılıyor:

- Hesna ne yapısan? Eyisen, eyisen... Kemal'i gördün, eyileştin...

Annemin “gözleri ışıklanınca” dili açılıyor ve eskilerden anlatıyor, anlatıyor... Tatlı tatlı... Tatlı Çerçi diliyle. Çerçi-Kitrece elbette Türkçenin güzelliklerinden biri. Anamın dili. İstanbul Türkçesi bizim gelişmiş, görkemli ortak dilimiz... Onu çok seviyorum. Ona hayranım. Ama ne olur, anamın dilini sevmemi de bana çok görmeyin. Bu dili de hor görmeyin. Başkalarının analarının dillerini de...

Babam bana bir şeyler anlatıyor. Annem duyamamış sesleniyor:

- Beni mi donatisan?..

“Donatmak” anamın Türkçesinde dedikodu yapmak.

Haberin Devamı

Elbette annemi donatmıyorduk. Babam, annemin sağlık durumunu anlatıyordu.

DOĞU EFESİ

Annemin adı Fatma. Hesna demeye alışılmış. Babam Celalettin. Onun babası Molla Abdullah Efe...

Evet Efe. Biz o Efe’nin çocuklarıyız. Ondan mı Zeybek olmuşuz ne?

Bu yazıyı sevdiyseniz de sevmediyseniz de annemin bir manisi ile bitirelim:

Garanfilem biberem

İçiizde dilberem

Tökmeyin üziizi

Misafirem giderem

Sıradaki haber yükleniyor...
holder