Aşk Ege'den geldi

Türkiye - Yunanistan hattında yaşadım aşkımı. Kandım, kandırıldım ama aşktan vazgeçmedim. Onun da benden vazgeçtiğini hiç düşünmedim. Yine de bizim bir araya gelmemiz olanaksızdı. Belki bana baştan dürüst davransaydı, şimdi bambaşka bir hayatın içinde olabilirdik.

Bir turizm şirketinde çalışıyordum. Yunanistan’dan gelen bir akademisyen ve öğrenci grubunu da biz ağırlayacaktık. Grubun başkanı Yunanistan’da bir üniversitede öğretim görevlisi olan Stelyo idi. Stelyo başkanlığındaki bu ekip, Yunanistan’a döndükten sonra izlenimlerini ülkelerinin en çok satan gazetelerinde yazacaklardı.

Bizim amacımız, bu geziyi en iyi şekilde organize etmekti. Türkiye hakkında kötü izlenimlerle dönmelerini istemiyorduk. Stelyo çok yakışıklıydı. Ben o zaman 25 yaşındaydım. Stelyo ise 30’larındaydı. Gözleri, duruşu, bakışı herkesten farklıydı.

Gezi boyunca ilgimi grubun üzerinden hiç eksik etmedim. Mükemmel İngilizcemle tercümanlık yaptım.

Stelyo’nun bana ilgisinin olduğunun farkındaydım. Sürekli çeşitli bahanelerle yanıma geliyor, bir şeyler sorup duruyordu. Akşam yemeklerinde hep yanıma oturmak için çaba gösteriyordu. Ben de etkilenmiştim onun bu ilgisinden. Gezinin son günüydü artık. Akşam bir veda yemeği vardı.

Bütün grup aynı masada oturuyorduk. Her zamankinin aksine Stelyo benden uzakta oturmayı tercih etmişti. Yüzünde garip bir hüzün vardı, bunu fark edebiliyordum.

Yemek bitti ve grubu otobüse bindirip otele götürdük. Son olarak Stelyo indi.

Bana “Seninle bir şey konuşmak istiyorum, lütfen gitme” dedi. Kabul ettim ve grup üyeleri odalarına çıktıktan sonra biz otelin barında oturduk. “Ne diyecek?” diye merakla bakıyordum Stelyo’nun yüzüne. “Seni ilk gördüğümden an aşık oldum. Sen de bana karşı boş değilsin biliyorum. Seninle bir gelecek kurmak istiyorum” dedi elimi tutarak.

Şaşırıp kalmıştı. Ne diyeceğimi bilemedim bir süre. Sonra ağzımdan “Beni çok şaşırttınız Bay Stelyo” diyebildim sadece. Çok garip bir durumla karşı karşıyaydım. Ailem, bir yabancıyla, hele hele Yunanistanlı biriyle birlikte olmama asla izin vermezdi.

Müthiş derecede milliyetçiydiler. Stelyo’ya “Teklifiniz çok ani oldu, şu anda cevap verebilecek durumda değilim. Biraz düşünmek istiyorum” dedim. Ertesi gün Stelyo ve grubu Yunanistan’a döndü.

Giderken bana telefonlarını bırakmıştı. Bir akşam çevirdim numaralarını. Sesimi duyunca çok sevindi. Konuşmamız gerektiğini söyledim ona. Bunun için de Türkiye’ye gelmesi gerekiyordu. Stelyo bana “Hemen yarın geliyorum” dedi. Ertesi gün ilk uçagğa bindi ve İstanbul’a geldi. Benim içim içime sığmıyordu. Günün bir an önce bitmesini ve Stelyo’yla buluşmayı diliyordum.

Sonunda işten çıktım ve Stelyo ile buluştuk. Oturup uzun uzun konuştuktan sonra Stelyo’ya “Teklifini kabul ediyorum” dedim. Kendi kafamdan şöyle bir plan yapmıştım. Aileme, bir iş için Atina’ya gideceğimi söyleyecektim. Stelyo ile Atina’da evlenecektik. Ben her şey olup bittikten sonra gerçeği aileme söyleyecektim. Böylece tepkilerini azaltabileceğimi düşünüyordum.

Stelyo Türkiye’de 1 hafta kaldı. Gelinliğimi bile aldık. Sonra bir gün bana “Acilen Atina’ya dönmem gerekiyor” dedi ve alel acele gitti ülkesine.

Stelyo ile haberleşmeye devam ediyorduk. Ben hep ne zaman evlenebileceğimiz soruyordum. Stelyo ise bana “Şu an biraz işlerim var. Halleder halletmez buraya geleceksin ve evleneceğiz” diyor ama bir süre vermiyordu. Bu durum canımı çok sıkıyordu.

Bir gün patronum Ayhan Bey bana “Bu gece kimseye söz verme. Yemeğe çıkacağız. Önemli bir konuyu konuşmamız gerekiyor” dedi. Ben de bunun bir iş yemeği olduğunu düşünüp kabul ettim. Yemekte Ayhan Bey pek samimiydi. “Konu nedir efendim? Önemli dediğiniz şeyi söylemeyecek misiniz” diye sorunca birden ciddileşti ve bana doğru eğilip “Benimle evlenir misin?” dedi.

Ne diyecektim ben şimdi? Stelyo’la evlenmek üzere olduğumu nasıl anlatacaktım? Ona vereceğim cevabı beklemeden cebinden tek taş pırlanta bir yüzük çıkardı. “Teklifim ani oldu biliyorum ama ben duygularımdan eminim, seni çok ama çok mutlu edeceğim” dedi.

Derin bir nefes alıp her şeyi göze alarak konuşmaya başladım. “Özür dilerim Ayhan Bey ama teklifinizi kabul edemem” dedim. Şaşırma sırası ondaydı. “Neden?” diye sordu şaşkınlıkla. “Çünkü ben Bay Stelyo ile evlenmek üzereyim” dedim.

Bana bir süre şaşkın şaşkın baktı. Sonunda “Bay Stelyo evli” dedi kahkahalarla. O an nasıl olduğumu anlatamam.

“Anlamadım?” dedim cılız bir sesle.

“Bay Stelyo evli ve karısı da geçenlerde doğum yapmış” dedi.

Demek Stelyo’nun apar topar gitmesinin sebebi buydu.

Yıkılmıştım.

Ayağa kalktım ve Ayhan Bey’e dönüp “Kendimi iyi hissetmiyorum. Size cevabımı daha sonra bildiririm” dedim ve ağlayarak eve gittim.

Ertesi gün Stelyo aradı. Her zamanki tatlı sesiyle hatırımı sormaya başladı. Uyduruk cevaplarla geçiştiriyordum onu.

Birden sustu.

“Aysun, aşkım, sana bir şey söylemek istiyorum” dedi.

Onu susturdum.

Nasılsa ne diyeceğini biliyordum. “Önce ben sana bir şey söyleyeceğim” dedim. Sessizce dinliyordu. “Bence bu evlilikten vazgeçmeliyiz. Çünkü ben Ayhan’la evlenmeye karar verdim” dedim.

Bir süre sessiz kaldı. Sonunda “Bu da ne demek” dedi. “Biz birbirimizi sevmiyor muyuz” diye sordu.

“Birbirimizi sevseydik ilişkimizde yalan olmazdı, öyle değil mi Stelyo?” dedim.

Gerçekleri bildiğimi anlamıştı. “Aysun, inan bana sana söyleyecektim” dedi. “Lütfen Stelyo, herkes kendi yoluna sen karına git, çocuğunla ilgilen. Ben de Ayhan’la evlenip hayatıma bakayım” dedim. Telefonda ağlıyordu. Ben de ağlıyordum. Ama kapattım telefonu. Güçlü olmak zorundaydım. Ayhan’a evet demiştim ve onunla evlenecektim. Düğün hazırlıkları yaparken Stelyo çıkageldi. Meğer onu ne çok özlemişim. Karşımda görünce sarılıp doya doya ağlamak, kokusunu içime çekmek istedim. Dayanamadım, elimi tuttu ve gözlerimin içine baktı. İkimiz de konuşmuyorduk.

Bana doğru bir adım daha attı. Artık dip dibeydik. Birbirimize sarıldık.

Ben nasıl ağlıyordum nasıl...

Onu nasıl özlemiştim.

Başka bir kadının olduğunu bile bile ona nasıl bağlanmıştım...

“Seni çok seviyorum ama Ayhan’la evleneceğim” dedim.

“Haklısın” dedi.

Bu Stelyo ile son konuşmamız oldu. Ayhan’la evlendim. Şimdi Stelyo’yu özlesem de yapılacak bir şey yok...

O Ege’nin bir yakasında, ben diğer yakasında bu aşkı kalbimizde taşıyoruz...