Ayşegül Umman söylüyor; ‘Söndürün kalbimi, gidiyor gönlümün efendisi…’

Vallahi iki gün önce Poyraz Karayel’in senaristi Ethem Özışık’ın ‘Bitiyoruz albayım…’ tivitini okuduğumda kalbime bir ağrı saplandı. Her ne kadar son haftalarda kendi karmaşam yüzünden Poyraz Karayel’i izleyememiş olsam da Poyraz’ın ve Ayşegül’ün ekrandaki varlıklarını bilmek, izleyenlerin yazdığı yorumları okumak bile yetiyordu be albayım!

Çok severek izlediğim dizilerin final zamanı geldiğinde hep aynı his doluyor içime. Hem hiç bitmesinler hem de tadında biterek herkesin kalbinde iz bıraksınlar istiyorum ki Poyraz Karayel kalplerimizde sadece iz değil koca bir boşluk bırakacak.

Finallerinin üzerinden yıllar geçmesine rağmen hala döndürüp döndürüp izlediğim birkaç dizi vardır kendi zihnimdeki arşivde. Muhtemelen aşka olan inancımız hırpalandıkça da açıp açıp Ayşegül ve Poyraz’ın kemiklerimizi sızlatan sahnelerini izleyeceğiz. Ruhumuzu ehlileştiremedikçe Albay’ın hayali beliriverecek karşımızda. İçimize düşen sevdadan tam vazgeçeceğimiz anda Sefer’in Sema’ya büyüttüğü sevdadan hiç vazgeçmeyişini anımsayacağız.

Eline kalemi alan herkes kağıt üzerinde karakterler yaratabilir. Lakin seyircinin televizyonu kapattığında da bir yerlerde yaşadığına inandığı karakterler yaratmak her kalemin, yaratılan o karakterleri bu denli ete kemiğe bürümek de her oyuncunun harcı değildir. Poyraz Karayel ekibi hem bunu hem de sektördeki her işin acımasızca tüketildiği bir zamanda kalıcı izler bırakmayı başaracak olan sayılı dizilerden biridir.

Ancaaak hazırlıklı ol Poyraz Karayel seyircisi. Çoğu zaman beynimizin kıvrımlarında kah bir şiirle kah bir şarkıyla dolaşan bu sıradışı hikayenin sıradan bir sonu olmayacaktır elbette. Hatta ben aklımızı uçuracak, kalplerimizi paramparça edecek bir son bekliyorum. Hatta öyle bir son olsun ki şöyle hıçkıra hıçkıra, salya sümük ağlayalım istiyorum. Öyle ki Ayşegül kalbi göğsünden sökülürcesine acı çekerken öyle sıradan bir şarkı değil; tam damardan ‘…söndürüüün kalbimiii, gidiyoooor gönlümün efendisiiii’ çalsın olmaz mı?

Ben bu sonu hayal ederken bile gözlerim doldu, bir de izlesem ne hale gelirim hiçbir fikrim yok. Şu anda gayet bu mizanseni düşünerek ‘Gönlümün Efendisi’ni dinliyorum. Hani dizinin 29. bölümünde Poyraz ‘Unutamadım’ söylemişti ki dizinin en muhteşem dört dakikasıydı. (Hatırlatayım; 3,5 milyon izlenmiş bu sahne)

Neyse sevgili Poyraz Karayel'ciler; insan çok sevdiği şeylere veda etmek için hiçbir zaman hazır olmaz. Lakin her şeyin bir başı olduğu gibi bir de sonu var. Bu hikaye bize Zülfikar’ından Taş Kafa’sına, Sefer’inden Sema’sına, Bahri Baba’sından Meltem’ine kadar çok hatıra bırakacak…

O zaman Oğuz Atay’dan bir cümle ile son vereyim satırlarıma;

‘Önce biraz zor gelecek ama alışacaksın…’