Giriş
İnsan hayatını koruyan her girişim kutsaldır... Başından beri yazıyorum: Adına önce ‘Kürt Açılımı’ sonra ‘Milli Birlik ve Kardeşlik Projesi’ ardından ‘Çözüm Süreci’ şimdilerde ise ‘Barış Süreci’ denen bu inisiyatif sırf uzun süredir dağlardan ölüm haberi gelmediği için bile desteği hak ediyor.
[[HAFTAYA]]
Evet, dün tarihi bir gündü... ‘Çözüm Süreci’nin en somut adım atıldı. Hükümet ve HDP birlikte açıklama yaparak Öcalan’ın PKK’ya çağrısını duyurdular: “Silahları bırakın.”
Açıklamanın 28 Şubat’ta yapılmasının anlamı da es geçilmemeli. Bir zamanlar ülkeden temizlenmek istenen kadrolar bugün ülkeye barış getiriyor. Ve bunu 28 Şubat’ta yapıyorlar.
PKK’ya kurucusundan gelen bu çağrı şüphesiz tarihi bir anlam taşıyor ancak pratikte ne kadar karşılığı var emin değilim. Örgütün farklı adlarla şu an yerleşik bulunduğu Kuzey İran-Irak-Suriye coğrafyasında kan gövdeyi götürüyor. Silahsız bakkala bile gitmenin güvenli olmadığı, IŞİD’ in yakaladığını canlı canlı yaktığı bir bölgede PKK nasıl silah bırakacak? PKK, bu şartlar altında en iyi ihtimalle Türkiye’de eylemsizlik kararı alabilir ki bu da silah bırakmak anlamına gelmez. Silahları PJAK ve YPG’ye emanet edip bırakmak mümkün ki bu da Türkiye kamuoyunu ne kadar tatmin eder?
“...silahlı mücadelenin yerini demokratik siyasetin almasına yönelik tarihi bir niyet beyanıdır” dedi Sırrı Süreyya... Türkiye şu an silahlı mücadele yapan örgüt üyelerinin demokratik siyasete atılmasına hazır mı? Yoksa Murat Karayılan’a, Cemil Bayık’a, Duran Kalkan’a “Buraya kadarmış. Size ayrılan sürenin sonuna geldik. Kusura bakmayın” deyip emekliye mi ayıracaksınız?
Ve hepsinden daha önemlisi... Demokrasisiz barış tapusuz ev satmaya benzer. Polisin sokakta insanları donuna kadar soyup arayabileceği bir yasal düzenlemenin hazırlandığı ortamda sizce sadece PKK’nın silah bırakması ülkeye barış getirmeye yeter mi?
Barış geliyor güzel... Peki ya demokrasi? O da gelecek mi?
