Bedensel engelliler sporları

Kısa bir süre önce, Gençlik ve Spor Bakanı Akif Çağatay Kılıç, bedensel engelliler sporlarının federasyonlara göre dağılımının yeniden düzenleneceğini söyledi. 3 sene önce bu sütunlarda yazmıştık. Bedensel Engelliler Spor Federasyonu’nun iki ana dalı olan ampute futbol ve tekerlekli sandalye basketbol branşları, bu federasyonumuz gibi, olanakları kısıtlı bir kurumun altında yaşamamın zorluğunu çekiyor. Bu bakımdan, dünyanın bazı ülkelerinde olduğu gibi ampute futbol, Türkiye Futbol Federasyonu’na, tekerlekli sandalye basketbolu ise Türkiye Basketbol Federasyonu’na bağlanmalı diye düşünüyoruz. Yine aldığımız duyumlara göre, tüm sporları, ana engelsiz spor federasyonlarına bağlamak gibi bir düşünce de mevcut. Bu, tamamıyla yanlış olur. Bu bakımdan dünyadaki örnekleri iyi incelemek gerekir.

[[HAFTAYA]]

Ampute futbolu paralimpik oyunlara kabul edilmeli

Bugün Almanya’da, Tekerlekli Sandalye Sporları, Tekerlekli Sandalye Tenis Spor Federasyonu ve Engelliler Spor Federasyonu diye 3 ayrı federasyon mevcuttur. Bunun yanında, özel sporcular için ayrı bir federasyon, işitme ve görme engelliler için de ayrı spor federasyonları vardır. Türkiye Futbol Federasyonu ile Gençlik ve Spor Bakanlığı’nın, ampute futbolun paralimpik oyunlarına kabul edilmesi için birlikte hareket etmeleri gerektiğini düşünmekteyiz. Bu konuda Türkiye Milli Paralimpik Komitesi de eminiz gerekli desteği verecektir. Yukarıda bahsettiğimiz Bedensel Engelliler Spor Federasyonu’nun iki ana spor dalının uygun görüldüğü takdirde, Futbol ve Basketbol Federasyonlarına hemen bağlanmasını istiyoruz.

‘Bacağımı nasıl kaybettim?’

Wojtek Czyz, Alman sporcu. 20 yaşındayken 15 Eylül 2001’de, Köln’de bir amatör takımda futbol oynuyor. O zamana göre çok önemli sayılan bir paraya, Fortuna Köln’e transfer oluyor, sözleşme imzalıyor. Son hafta, amatör takımıyla oynadığı maçta, ilk devre tartıştığı karşı takımın kalecisi, ikinci devre kendisine atılan bir topa koşarken Wojtek’in dizine tabanını geçiriyor. Almanya gibi bir yerde, öğlenden sonra saat 16.00 civarında meydana gelen bu olay, ancak sabaha karşı 04.00’da çözülüyor. Futbolcu getirildiği üçüncü hastanede ameliyat ediliyor ve son çare olarak sol bacağı dizinden kesiliyor. Ancak Wojtek, sporu bırakmıyor, tek bacaklı ampute atlet olarak çalışmalarına başlıyor. Olaydan sadece 11 ay sonra, kendi kategorisinde 100 metrede ve uzun atlamada Almanya Şampiyonu oluyor. Ve ondan sonra defalarca dünya rekoru kırarak, toplam 4 paralimpik altın madalyaya sahip oluyor. Şimdilerde Wojtek’in hedefi, bir yelkenliyle dünyayı dolaşmak ve bütün gideceği ülkelerde ampute sporu yapan gençlere destek olmak. Bunun için teknesinin içinde protez imal edecek bir de atölye kurdu. Bütün bu bilgiler çok kısa bir süre önce Almanya’da piyasaya çıkan ‘Bacağımı Nasıl Kaybettim ve Kendime Nasıl Geldim?’ isimli, kendi yazdığı kitabından alınan çok çok kısa özet. Almanca bilen okurlarımıza mutlaka tavsiye ederiz. Keşke bu kitap Türkçe’ye çevrilse de, ülkemizdeki ilgili, ilgisiz herkes bu başarı öyküsünü okusa... Arzu edenler internetten bu kitabı ısmarlayabilir

Bir Varmış Bir Yokmuş

Bir Varmış Bir Yokmuş (1V1Y.com) bir alışveriş sitesi. 2011 Ekim’de kurulan bu site 14 Şubat Sevgililer Günü için Türkiye Engelliler Spor Yardım ve Eğitim Vakfı (TESYEV) ile bir anlaşma imzaladı. Buna göre, siteden sevgilinize hediyenizi seçeceksiniz. İçine koymak istediğiniz çok özel kartı da ‘Engel Tanımayan Fırçalar’ hazırlayacak. Ayşe Işık ve Sümeyye Boyacı’nın tablolarından oluşan kartlar sepetlere konulurak sahiplerine ulaştırılacak. Kartların satışından elde edilen gelirin tümü engellilere destek amacıyla TESYEV’e bağışlanacak.

ÇENGELLİ PANO

‘Yardım edin’

Yüzde 85 engelliyim. Kilom 90, boyum 1.75. Yemiyorum ama zayıflayamıyorum. 40 yaşındayım. Bekarken zayıftım, sonra kilo almaya başladım. 17 yaşında oğlum var. 90 kilodayım. 5 yıl önce eşimden ayrıldım. Bana yardım edin lütfen. Nihal Baloğlu Tel: 0534 574 26 77

‘Mektup yazın’

6 yıldır cezaevindeyim. Özgürlüğüme engelliyim. Bu esaret altında içeriden ve dışarıdan yalnızlığımı paylaşacak gerçek arkadaşların mektuplarını bekliyorum. Süleyman Demirel K 1 Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Ağlasun/Burdur

38 yaşında Antalyalı’yım. 2 yıldır cezaevindeyim. 3 yıl daha cezam kaldı. Esprili, sevgi dolu birisiyim. Hayatımın yol haritasını değiştirecek sıcakkanlı, dürüst olan herkesin mektubunu bekliyorum. Arif Özlü E Tipi Kapalı Cezaevi E/6/ Isparta

‘Teşekkür ederim’

Bu dört duvar arasında yalnız olmadığımızı bize anlatan POSTA Gazetesi’ndeki ‘Çengelli İğne’ köşesinin okurları ve Yavuz Kocaömer iyi ki varsınız. Kitap gönderen herkese teşekkür ederim. Onur Doğanay 3 No’lu T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu A-15 Koğuşu Aliağa/İzmir

‘Hayırseverlere...’

5 yıldır cezaevindeyim. Daha 10 yılım var. Benim kimsem yok. Maddi ve manevi yardım edecek hayırseverlere sesleniyorum. Mehmet Taran M Tipi kapalı cezaevi C-4 Koğuşu Ordu/Ünye