Bir formül bulsak!

Türkiye’nin demokrasiye adaptasyon probleminin türlü nedenleri var...
Misal, Avrupa’daki emsalleriyle kıyaslandığında henüz çok genç bir demokrasimiz var.
İsmail Dümbüllü der ki:
“Demokrasinin yaşlısı makbuldür. Bizdeki gibi genç olunca, herkes ırzına geçmeye çalışıyor!”
* * *
Aynı şekilde...
Türkiye’de demokrasinin, endüstri devrimini tamamlamış bir toplumun beklentisinden ziyade, gökten zembille inmiş olması...
Yetmezmiş gibi askeri darbeler, vizyonsuz liderler, ‘Amerikan etkisi’ ve istikrarsız hükümetler de cabası!
[[HAFTAYA]]
Demokrasinin bu topraklarda 60 yıldır yerleşememiş olmasından şüphesiz hepsinin payı var...
Ama ben asıl meselenin çok daha farklı olduğuna inanlardanım.
* * *
Anlatayım...
* * *
Trafik mi var?
Emniyet şeridine gir!
Vergi dairesinde kuyruk mu var?
Adamını bul, öne geç!
İnşaata ruhsat mı vermiyorlar?
Araya bir milletvekili koy!
Sigara yasağı mı var?
Belediyede tanıdık bul!
Alkollü araba mı kullanıyorsun?
Rüşvet ver!
Şike mi yaptın?
Yasayı değiştir!
Olmadı mı?
UEFA Başkanı’nı kandır!
* * *
Sen, ben, o...
Bu ülkenin insanları, yani bizler kurallara uymaktan nefret eden insanlarız.
‘Bir formülünü bulup’ kurallardan yırtmak için harcadığımız vaktin yarısını kurallara uymak için harcamayız.
Çevrenizde kurallara uyduğunu gururla anlatan birini gördünüz mü hiç?
Neden?
Çünkü ‘kurallara uymak’ değil ‘bir formülünü bulmak’tır gurur vesilesi olan!
* * *
Oysa demokrasi bir kurallar (kanunlar) sistemidir.
Dolayısıyla uzaklarda aramaya, derin analizler yapmaya gerek yok.
Kurallara uymayı sevmeyen insanların yaşadığı, kuralsızlığın kural haline geldiği bir ülkede ancak bu kadar yerleşebilir demokrasi.