Giriş
Ben zannettim ki AK Parti barajı aşamayacak. Öyle ya. Aylardır herkes sokakta. Gösteri yürüyüşleri, protestolar, ıslıklar, yuhalamalar, yumurta atmalar... İşçi, memur ve öğrenci eylemleri, hayat biçimine kesin müdahale endişeleri, yaygın söylemlere bakılırsa, çökmüş ekonomi, çürümüş diplomasi, 36 parçaya bölünmüş bir Türkiye, hırsızlık, yolsuzluk, kalpazanlık...
[[HAFTAYA]]
Dahası... Şu meşhur Korku İmparatorluğu... Rehin alınmış bir yargı, süngüsü düşmüş bir ordu... Ve aydınlar zindana. Gidiş: Diktatörlük. Ama sonuca bakıyorsunuz, yüzde 50 oy. Nasıl oluyor?
Ya bunların hepsi yalan, ya da bu millet ıstırap çekmeye çok meraklı... İlle de karanlık istiyor, eziyet korku ve işkence istiyor.
***
Samimi söylüyorum, ben bu iktidar partisi, barajı aşamaz diye düşündüm. Anketlerde çıkan yüksek rakamlara hep tebessümle baktım.
Ve zannettim ki Kılıçdaroğlu silip süpürecek, oyları tavan yapacak.
Çünkü dürüstlük timsali olarak sunulmuş. Temiz, çalışkan, disiplinli ve de sempatik bir insan... Eh partiyi de yenilemiş, adını Yeni CHP koymuş... Arkasına İsmet Paşa’yı ve Ecevit’i de almış. Plan, program ve projelerle gelmiş. Hele Aile Sigortası’yla bütün kadınların yüreğini kaldırmış.
2 milyon taşeron işçisinin, 9 milyon da emeklinin gönlünü fethetmiş. Sınavlarda hayatı kararan 1.7 milyon gence sahip çıkmış, çiftçiye, köylüye, tütüncüye, fındıkçıya, çaycıya büyük ümit dağıtmış, aklınıza ne kadar koz gelirse hepsini kullanmış, Hakkari’de özerklik’ten bile bahsetmiş, heyecan dolu bir lider.
Aldığı oy? 26.
Olmaz.
Bence 56 olmalıydı.
***
Bir daha böyle bir rüzgarı yakalamak zordur. Kaldı ki, bir iktidarı bu kadar hırpalanmış yakalamak da zordur. Bu bakımdan, ben bu seçimin analizini yapamıyorum... Kim ne derse kafamı sallayıp “he” diyorum... Ne yapayım? Türkiye’nin yüzde 75’i CHP’nin karşısında, öyle mi? İnanmıyorum.
