Giriş
Önce sırf "Biz bitti demeden bitmez" sloganının Milli Takım'la hiç bağdaşmadığını dile getirmek için yazmak istedim. Sonra biraz daha karmaşıklaştı düşünce yumağı...
Türkiye'nin son 16'ya kalamamasına üzülemeyen azımsanamayacak bir güruh var. Ve o güruha sövmek isteyen çok daha büyük bir kalabalık tabii... İnsanlar neden üzülmedi, üzülemedi, anlamak çok da güç değil aslında.
BİRAZ KENDİMİZİ KANDIRMADIK MI?
EURO 2016 elemelerinde öyle tatsız tuzsuz bir futbol oynadı ki Türkiye, zaten şampiyonaya katılmamız başlı başına mucize gibiydi. Haydi son anda hak kazandık, heyecanlandık. Gaza geldik, "final" bile dedik hatta. Ama biraz kendimizi kandırmadık mı?
Milli Takım zaten prim mevzusuyla çalkalanıyor. Teknik direktör Fatih Terim takımın kaptan Arda Turan'a tavır almış, ikisi aynı fotoğrafa bile girmek istemiyor, ayrı köşelerde poz veriyor.
Takım kaptanı Arda Turan, çoğu kritere göre dünyanın en iyi takımı olan Barcelona'ya transfer olmuş, enfes. E ama 6 ay oynamamış, adam formsuz haliyle.
Fatih Terim bütün dünyanın izlediği basın toplantısında "bir teknik adamın egosu nasıl bütün bir takımın önüne geçer" dersi veriyor adeta, "Türkiye'deki bütün matah işleri ben yaptım" diyor, diğer matah işlere haksızlık ediyor. "Ülkece EURO 2016'ya hazırlanamadık" diyor, bize haksızlık ediyor.
İlk maç Hırvatistan: Kötü futbol, sıfır puan. İkinci maç İspanya: Kötü futbol, sıfır puan. Son maç Çek Cumhuriyeti: Güzel futbol, 3 puan. Ve bunun akabinde yapılan basın toplantısında yine "Biz bitti demeden bitmez" saçmalığı ve tabii Terim'den İngilizce şov.
İTALYA YENİLİNCE BİZ DE YENİLMİŞ SAYILDIK
Nasıl biz bitti demeden bitmez yahu? Macaristan Portekiz'i yenerse (yenemedi), Belçika İsveç'e yenilmezse (yenilmedi), İtalya İrlanda'ya yenilmezse (yenildi) Türkiye, en iyi üçüncülerden biri olup son 16'ya kalacaktı. Kalamadı. Biz "bitti" demedik ama bizim yerimize başkaları dedi. İtalya dedi mesela, gruptan çıkmayı garantilemişti, yedek takımıyla çıktı, ikinci yarıda golü yedi ve "Türkiye için bitti" dedi. İtalya yenilince, biz de yenilmiş sayıldık. İrlanda Cumhuriyeti de "bitti" dedi bizim yerimize. İtalya'nın yedekleri karşısında baskın oynadılar, 85'inci dakikada golü buldular ve böylece İrlanda, Euro 2016'da 2. tura çıkan son ekip oldu. Biz bir şey dedik mi? Hayır. Biz 3 maçı da takip ettik ve kaderimizin çizilmesini bekledik.
GURURLANMAYA DEĞER BİR ŞEY VAR MI?
Türkiye gruptan çıksa Fatih Terim yine böbürlenecekti mesela. 46 yıllık tecrübe tabii, kolay mı? Matah bir iş daha yapmış olacaktı ve bunun "haklı" gururunu yaşayacaktı. Türkiye gruptan çıksa, sert bir milliyetçilik dalgası esecekti. Türk'ün Türk'ten başka dostu olmayacaktı. (Şimdi de yok tabii) Türkiye gruptan çıksa, Burak Yılmaz'ın golünden sonra yaptığı o güzide hareket gibi bir hareket yapacaktı herkes. Çünkü sportmenlik bunu gerektirir değil mi? Türkiye gruptan çıksa, Milli Takım için yapılmış ve yarısı Arapça sözlerden oluşan şarkıyı televizyonda daha çok duyacaktık mesela. Türkiye gruptan çıksa, memleketteki diğer kötü mevzuları unutacaktık bir süreliğine. Tecavüzcüler, katiller, rüşvetçiler ve türevleri aklımızdan çıkacaktı. Gururlanacaktık. Peki ama gururlanmaya değer bir şey var mıydı gerçekten?
KEŞKE EMRE MOR'U DAHA ÇOK İZLEYEBİLSEYDİK
Uzun lafın kısası, Türkiye son 16'ya kalamadı. İçim buruk. Emre Mor için üzüldüm en çok, bu turnuvanın heyecanını daha çok yaşasın istedim. Modric'le selfie çekti diye ona çemkirenleri utandıracak güzel futbolunu daha çok izleyebilelim istedim. Sportmenlik, mücadele, ter akıtmak nasıldı, hatırlayalım ve hiç unutmayalım istedim.
2002 Dünya Kupası'nda nasıl oynamıştık onu hatırlayın. EURO 2008'i hatırlayın. Bir de şimdiki "biz"e bakın. Neden biz bitti demeden bitti, biraz olsun anlayacaksınız.
