Doğa ve insan ilişkisini merhamet temelinde kuran kahraman...

Günümüzde insanların doğayla olan ilişkilerinin yetersiz ve çoğu zamanda sağlıksız olduğu gerçeğinden yola çıkılarak kaleme alınmış bir eser. Bu sorun bir an önce çözülmezse başımıza büyük problemler açacağı ortadadır.

Hebo, doğa ve insan ilişkisini iyilik ve merhamet temelinde kuran bir kahraman. Dere Ülkesinin Yolcusu’nu okuyan bir çocuğun çevresine daha önce baktığı gibi bakması çok zor. Hebo’nun çağrısı, sadece çocuklara değil aynı zamanda yetişkinlere de seslenen evrensel bir çağrı.

Kitap bitince, aslında evrene hükmetmeye değil, onun bir parçası olmak için çabalamamız gerektiğini anlıyoruz. Zaten bu nokta iyice anlaşılınca, bir ağaca ya da hayvana vereceğimiz zararın aslında kendimize verdiğimiz zarar olduğu da kendiliğinden ortaya çıkıyor.

Okuyucunun yüzünü, vampir ve şeytanların istilasında ki romanlardan, kültür ve medeniyet iklimimizi es geçmeyen yazınlara döndürmek kolay değil. Karşılarına, edebiyatla birlikte içerisinde yeni bir şeyler olan, heyecan taşıyan metinler çıkarabilmemiz gerekiyor.

Romanda öne çıkan bir yönde mega kentleşmeyle, sanayiyle ve rekabet dünyasının zorlamasıyla dağılan geniş aile sıcaklığını hissettirmesi. Çekirdek ailenin ucunun bir yerden sonra sevgisizlik ve şefkatsizliğe vardığını gösteriyor. Sonuçta ağaçsız, yeşilsiz bir beton mahkûmiyeti de diyebiliriz buna.

Oysa çok yakın geçmişte, otuz sene öncesinde çocuklar dede ve nineyle bir arada büyüyordu. Şimdi dede ve ninenin olduğu evleri bulmak çok zor. Daha çok üretmeye ve tüketmeye giden yolda kreşlerle, bakıcılarla yalnızlaştırılmış bir yaşam var.