'Yolda yürürken hayatım değişti'

Röportaj: Betül ARK

betul.ark@posta.com.tr

Modellikten oyunculuğa geçiş nasıl oldu?

Mankenlik bazen basamak gibi kullanılır. 2000 yılında modelliğe başladım. İşime idealist şekilde yaklaştım, geçici olarak görmedim. 2003 yılında Best Model seçildim. Birkaç defileye çıktım ama durumum çok parlak değil...

Ankara’dan İstanbul’a gelmişim, ayaklarım üzerinde durmak istiyorum... Evim İstinye’de, Mecidiyeköy’e kadar yürüyorum parasızlıktan... Bir gün yine yürürken, yurt dışından model getiren bir arkadaşıma rastladım. Yanında sırım gibi iki erkek manken...

“15 dakika vaktin varsa seni biriyle tanıştırmak istiyorum. Katalog çekimi yapıyor, bir tanış” dedi. Gittik, baktım; fotoğrafçı Lara Sayılgan. Beşinci dakikada arkadaşıma “Ben bu yabancıları istemiyorum, Berk’le çalışacağım” dedi. Böylece dünyam değişti. Lara’yla bir yılda 56 kampanya çektik.

Yurt dışı fikri nasıl oluştu?

Tesadüf ve şans! Lara’nın asistanı Emre öğrenciydi o zamanlar. Okuluna götürmek için fotoğraflarımı çekti. O fotoğrafları yurt dışına gönderdik, Milano’daki bir ajanstan davet aldım. Çok küçük bir ajanstı ama çok büyük markalarla çalıştım: Dolce&Gabbana, Ferre, Gucci, Prada... Rüya gibiydi.

“Milano podyumlarına çıktım”

Biraz dinlesek o rüyayı...

Milano Moda Haftası’nda bir haftada en çok iş yapan on manken arasına girdim. Türkiye’den çok büyük bir ajans ile anlaştım. Milano, Paris, Tokyo, Dubai, Kore’yi dolaştım bu sayede. Çok iyi bir kariyere doğru gidiyordum ama ani bir kararla Türkiye’ye döndüm.

Neden?

Ben duygusalım. Yabancılık çektim bazı konularda... Dostluk ve arkadaşlıklar bizdeki sıcaklıkta değil oralarda. Her şey fazlasıyla profesyonel. Medeniyet had safhada ama mekanik. Bizim örf ve adetlerimiz, kurallarımız, yardımlaşmamız, samimiyetimiz hiçbir ülke insanında yok! Onu gördüm.

Babam bana şöyle demişti; “Git, yaşa, hayatı genç yaşta öğrenmek için yurt dışı çok iyi bir fırsat ama üniversite eğitimi çok önemli. Ne zaman olursa olsun dön ve bitir.”

Tokyo’daydım, bir sabah kalktım ve dönmeye karar verdim. Dönünce önce okul, sonra askerlik bitti. Türker İnanoğlu çağırınca Ankara’dan İstanbul’a geldim. Dizi çekecekmiş, bana başrol verecekmiş. İnanamadım! TÜRVAK’ta oyunculuk eğitimi aldım. Türker Abi beni kolumdan tutup sete fırlattı diyebiliriz.

Önce ‘Tatlı Bela Fadime’, sonra ‘Akasya Durağı’... İkinci dizimde Zeki Alasya ile çalışma şansına erişeceğim aklıma gelmezdi. Onu ilk gördüğümde donakalmıştım. Melek Baykal, Cezmi Baskın, Levent Ülgen, Sema Aybars... Yılların sanatçılarıyla bir arada olmak müthişti benim için!

‘Bağrıma taş basarım dostumun aşkına bakmam’

Yeni diziden bahsedelim: ‘İlişki Durumu: Karışık’. Ya gerçek olsaydı!?

Olamazdı; çünkü ben net bir insanım. Hata yapmaktan çekinirim, dikkatliyim. Bir de dostluk vazgeçilmezdir benim için. Arkadaşımın hoşlandığı kızı unuturum. Aksi mümkün değildir.

Bağrına taş basarsın yani.

Aynen öyle. Arkadaşımı asla satmam. Bu durumları yaratmam, yaratılmasına fırsat tanımam. Dizide tersi bir durum var, gerçekten karışık, hatta karmakarışık... Ama sürükleyici... Seyirci de ilk bölümde bu duyguyu yakaladı ve bizi lider yaptı.

Gerçekte aşk hayatınızdaki ilişki durumu karışık mı?

Hiç karışık değil. Düzgün giden 5 yıllık bir beraberliğim var, mutluyum, huzurluyum. Zaten aksi olsa sürdüremem. Yapım, zorla bir şey yapmaya hiç mi hiç uygun değil.

‘37 ülkede seyrediliyorum’

Bir kadından hoşlanman için ne gerekir?

Fiziki görünüş önemli desem de sıcacık ve içten bakan, gözlerinin içi gülen bir kadın beni çok etkiler. Gözler benim için çok önemli. Bakışlar... Gözünün içine bakarak konuşan insan, bana her zaman içten gelmiştir ve doğruluğuna inanırım.

Beğenilmek nasıl bir duygu?

Tabii ki insana kendini iyi hissetiriyor ve güven veriyor. Birleşik Arap Emirlikleri’nde yapılan anketlerde Türkiye’deki ilk 5 erkek oyuncu arasında gösterildiğimi söylediklerinde inanamadım, acayip mutlu oldum.

Daha önce Şükrü Özyıldız ve Gizem Karaca ile oynadığım ‘Benim Hala Umudum Var’ adlı dizi Bulgaristan, Katar, Dubai dahil 37 ülkede halen gösteriliyor. Yurt dışında da seviliyor olmak beni işim konusunda kamçılıyor. Bana duyulan beğeni ve sevginin hakkını vermek için çok çalışıyorum.