Annelik

‘Annelik kutsaldır’ derler ya, ben de katılıyorum. Gerçekten de öyle. Ama onu kutsal kılan kendi doğurduğumuz bir yavruyu koşulsuz sevmek ve ona, onlara yaşadığımız süre boyunca bakmamız mı?

Bir de şöyle bakalım: Bir kadın sadece çocuk doğurduğu için ‘kutsal’ statüsüne girer mi? İşte ben buna katılmıyorum. Dünyanın en iyi annesi bile olsa, bir anne zaten çocuklarına bakmakla yükümlü değil midir?

Onları kendi ayakları üzerinde duran bireyler haline getirene kadar çalışır, didinir. Ama bunu asla kutsal olmak için veya etraftan takdir toplamak için yapmaz. Bu onun doğasında vardır.

Bu nedenle “Ay anne olmak ne kadar zor, büyük sorumluluk” dendiğinde “Yooo, hiç de öyle değil” diyebiliyorum. Çünkü anne olduktan sonra hayat öyle akmaya başlıyor ve bu sizin rutininiz, doğalınız olup çıkıyor. Abartacak bir şey yok yani.

Her anne kutsal değildir!

Ama bunu abartanları etrafımızda sıkça görüyoruz. Anneliği insanlıktan farklı olarak bir kategori gibi değerlendirenleri ve bu işten kendine bir değer çıkartmak isteyenleri...

Buraya nereden mi geldik? Etrafımızda sadece anne oldukları için diğer insanlardan bir tık üstün olduğunu düşünen kişilerin varlıklarından. Dergilerimizden birine e-mail atan okurumuz uçakta çocuk gürültüsünden bunalan yazarımıza kızmıştı. Çünkü bir anne olarak çocuk gürültüsünden kimsenin bunalamayacağını düşünüyordu ve “Bu ne utanmazlık! Yazar annelerden özür dilesin, anneler kutsaldır” diye kendini savunuyordu.

İşte bu maili okurken aklımdan geçti bunlar. İnsanlar sadece anne oldukları için iyi, kutsal, değerli, öncelikli olamazlar. Bu özelliklerin hepsi pekala pek çok anne olmayan insanda da varolabilir. Ama şu kesin ki pek çok evlat için anne, pek çok anne için de evlat candır. Annenizle, babanızla, çocuklarınızla, aile büyüklerinizle harika bir bayram olsun. Bu bayram yine sofranızı kurun ve ailenizle keyifli, bol sohbetli bir bayram yemeğinde buluşun.