Giriş
Bu haberin satır aralarında kaybolmasına gönlüm razı olmadı. Biliyorum gündem yoğun ve üzücü ama bu köşenin konsepti gereği gençlerin ve onların annelerinin önemi hep daha fazla... Bu haber Amerika’da uzunca bir süre gündemde kaldı. Amerika Uluslararası İlişkiler Profesörü Anne Marie-Slaughter’ın kadınların iş dünyasındaki konumuna ilişkin analizi New York Times’ta yayınlanınca kadın, aile ve iş hayatı üzerine yeni düşünceler tartışılır oldu.
Aile-iş dengesi kurulmalı
Slaughter, çocuklu kadınların iş dünyasında yükselmesinin mümkün olmadığını iddia ediyordu. Mevcut düzende başarıya ulaşanlarınsa ‘genç ve ailelerine bakmak zorunda kalmayacak kadar zengin’ olduğunu ifade ediyordu.
Düşünün, bunu söyleyen Prof. Amerika’da yaşıyor. Biz ne yapsak ki acaba? Prof, 2009-2011 arasında Amerika Dışişleri Bakanlığı’nın ilk kadın siyasi planlama direktörü olarak çalışıyor.
Bu görevden ailesiyle daha fazla vakit geçirmek için ayrılıyor. 2012’de de ‘Kadınlar neden hâlâ her şeye birden sahip olamaz’ başlıklı bu yazıyı kaleme alıyor. Slaughter, “İş dünyasında giriş seviyesinde çalışanların yüzde 50’si kadınken, üst yönetimde bu oran yüzde 20’ye düşüyor.
Birçok kadın ne kadar hırslı, özgüvenli olsa da ya da partnerleri evdeki işleri eşit üstlense de iş-aile dengesinin artık sürdürülebilir olmadığını fark ediyor” diyor.
Daha iyi imkanlar sağlanmalı
Bunların sadece çalışan kadınlar için değil, ailesinde bakıma muhtaç çocuk ya da yaşlı olan herkes için sorun olduğunun altını çizen Slaughter, çocuk ve yaşlı bakım hizmetlerinin ulaşılabilir şekilde ücretlendirilmesini, hastalıklar için izin hakkı oluşturulmasını, hamilelerin iş güvencesinin artırılmasını, okul saatlerinin çağın gereklerini yansıtacak şekliyle belirlenmesini teklif ediyor.
Ne kadar doğru değil mi? Bu tip olaylar yüzünden pek çok insan işinden ayrılıyor. Gerçekte kadınların iş hayatına daha fazla katılımı isteniyorsa onları eve bağlayacak kanunlar yerine yükünü üzerinden alacak ve onları iş hayatında aktif çalışacak hale getiren imkanlar sunulmalı. İyi bayramlar...
