Ferhan Kaya Poroy Empati yapalım ve bakalım
HABERİ PAYLAŞ

Empati yapalım ve bakalım

Haberin Devamı

Onlar bizi anlarsa, biz onları anlarsak ne kadar güzel olur hayat! Belki de yapılması gereken sadece biraz empati; kendimizi evlatlarımızın yerine koymak. Ama şimdiki aklımızla ve tecrübemizle değil, onların yaşındaki aklımız ve heyecanımızla. Onlardan da bizim gözümüzden hayata bakabilmelerini rica etmek. Tabii onların bunu kendi duygularıyla ve hisleriyle yapmasının ne kadar zor olduğunu bilerek. Peki ama ne hissediyor ergenler? Biraz hatırlayalım o zaman...

- Kendi kendime çalışacağıma söz veriyorum ama çalışamıyorum.
- Kendimi çok kötü hissediyorum. Havada yürüyor gibiyim. Korkuyorum. Ne istediğimi bilmiyorum.
- Annem babam beni hiç sevmiyor. Her sözüm ve davranışım onlara batıyor.
- Her şeyime karışıyorlar. Telefonlarımı dinliyorlar, odama izinsiz giriyorlar, ceplerimi karıştırıyorlar, günlüğümü bile okuyorlar.
- Anneme ve babama kişisel sorunlarımı açamıyorum. Beni suçlayacaklarından korkuyorum. Bu yüzden zayıf not aldığım zaman söylemiyorum.
- Beni en çok kızdıran şey annemin veya babamın, “Biz senin yaşında iken...” diye başlayan uzun uzun konuşmaları.
- Bizim evde büyükler eleştirilemez. Onlar her zaman haklıdır. Onlar beni küçük sanıyor ama ben çok büyüdüm.
- Şimdiye kadar annemden, babamdan habersiz bir şey yapmadım. Ama sevgilim olursa söyleyemem herhalde. Ama söylemek de isterim.
- Kendimi hiç güzel bulmuyorum. Beni hiç kimse beğenmiyor. Bunlar sadece birkaç örnek. Siz bunları çoğaltabilirsiniz. Bu hafta hayata onların açısından bakalım. Haftaya da onların bizim açımızdan bakması için yolları konuşalım. Güzel bir hafta sonu olsun.

Sıradaki haber yükleniyor...
holder