Giriş
Şöyle bir geçmişe gidip bakalım mı? Nasıl büyüttük biz bu çocukları?...
Nasıl bir koşuşturma içinde geçti yıllar?.. Bale dersleri, piyano-gitar dersleri, spor kursları, konserler, tiyatrolar, alışveriş merkezleri, eğlence salonları, arkadaş buluşmaları, gezmeler tozmalar...
Hep dolu dolu geçen, hatta evde oturmaya fırsat kalmayan hafta sonları, hep bir meşguliyet hali...
Oysa biz çocukken nasıldı? Tabii ki ayda bir veya iki kez konser, sinema... Hepimiz olmasa da bazılarımız spor aktiviteleri, bazılarımız müzik ve resimle uğraştı. Ama hiçbirimiz hepsini aynı anda yapmaya kalkmadı.
Ya da hafta sonlarımız AVM’lerin oyun salonlarında, sürekli alışverişte, sürekli gezmede geçmedi.
Daha sakin ve dingindi bizim çocukluğumuzda hayatlar.
Bu kısa değerlendirmeden sonra geldiğimiz nokta, hepimizde bir virüs gibi yayılan sürekli meşguliyet bağımlılığı değil mi? Hem biz, hem çocuklarımız için onları sürekli bir şeylerle meşgul etme çabası...
Evde oturup sıkılmalarına izin vermeden hep bir aktivite hali...
Aslında bu durum sosyolojik ve psikolojik açıdan da irdeleniyor.
Aslında ne kadar gereksiz
Sürekli bir şeylerle meşgul olmak ve boş kalmadığını bilmek, çoğu bireyin kendisini önemli ve işe yarar hissetmesini sağlıyor çünkü.
Özellikle günümüzün çalışma koşullarında birçok birey meşguliyetin çok önemli olduğunu düşünerek daha fazla çalışmaya ve gerekli ya da gereksiz bir sürü işle uğraşmaya özen gösteriyor.
Tim Kreider isimli yazar, gerekli gereksiz sürekli meşgul olmak istemenin anlamsızlığını, durmaksızın oyalanacak bir şeyler aramanın üretkenlik ya da çalışkanlığa hiçbir katkı sağlamadığını söylüyor oysa. Ve soruyor; “Hayat sizce meşgul olmak için çok kısa değil mi?’
Tim Kreider’ın bu sözleri hababam bir şeylerle meşgul olmanın zamanımızı nasıl öldürdüğüne dair çok ince ayrıntılar taşıyor.
Görüyoruz ki, meşgul olmak artık önemli ya da saygı duyulması gereken bir özellik değil.
Neden böyleyiz?
Meşgul olmak için çabalamamızın ana sebeplerinden biri de üzerinde yaşadığımız dünyada bir işe yaradığımızı hissetme ihtiyacımız aslında.
Ne var ki meşgul olmak hayattaki güzel şeyleri deneyimlememizi de engelliyor.
Şimdi ben diyorum ki; bırakın gereksiz meşgul olma çabasını. İşinizi yapın ve ailenize zaman ayırın. Aynı anda her şeyi yapma ihtimalini unutun.
Çocuklarınızla evde tembelce günler geçirin. Onları gün içinde 4-5 yere taşıyacağım diye ne siz kendinizi zorlayın ne de onları yorun.
Hepimizin 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlu olsun.
