Daha ne desin?

Orgeneral Başbuğ Nusaybin’de gayet açık konuştu. Mealen: - Akan kanın durmasını Asker de istiyor. - Dağdakilerin de anne babaları var, onların acılarını da anlamak zorundayız. - Türkiye hepimize yeter. - Terör örgütü silahı bırakmalıdır. Daha ne desin? Bu ülkeye bahşedilen nimetler - eğer âdil ve mâkul kullanılırsa - Türkiye sahiden bir cennet değil mi?

***

Öbür taraf ise hâlâ operasyonlar dursun diyor. Elini vicdanına koyup önce şuna cevap versin Ahmet Türk: - Operasyonlar sürdüğü için mi terör var, yoksa terör olduğu için mi operasyon yapılmaktadır? Önce buna cevap isterim. Bakın, bölgedeki bir vatandaş, Orgeneral Başbuğ’a ne diyor: - Bizim ilimizde 1 milletvekili var, o da vekillik yapmıyor, sadece teröristlik yapıyor. Komutan bu suçlamayı bile göğüslemiş ve işin siyasi kısmına girmemiştir. Daha ne yapsın?

***

Şimdi gelelim ağalık meselesine. Çünkü bu ayrı bir konu. Dediği şudur: - Bölge Halkı yıllarca ağalardan çekti, şimdi siyaset ve terör ağalarından çekiyor. Kimi kastetti komutan? Hah... Durun orada. Kimi kastetmiş olursa olsun. Ben ağalık kelimesinin özüne ve ruhuna takıldım. Ağa olmak kolay mı? Keşke ağa olabilselerdi?

Çünkü ağa, hoşgörü sahibi, sevgi ve şefkat dağıtan, çünkü gerçek ağa, adaletçi, koruyucu, kollayıcı ve bonkör yani verici insandır. Budur ağa. Halbuki onlar sadece sömürücü. Öyle ağa mı olur? Memleketine on paralık hayrı dokunmayan, siyaseti sadece konforlu bir hayat biçimi’ne dönüştüren adama ağa mı denir? Ne büyük bir iltifat bu?