Vatandaş tek başına ve çaresiz

26 Ocak 2013 tarihli yazınızı okudum. Diyorsunuz ki, bankadan kredi alırken hayat sigortası mecburi değil. Ben bir banka emeklisiyim. Ben kredi alırken bile hem hayat sigortası yaptılar hem dosya parası aldılar. Ama kredi isteyenin eli mahkum, tepkisiz bir toplumuz, vatandaş ne yapsın? A. K.

Köşemi izlediğiniz için teşekkür ederim, ancak ben doğruları, olması gerekenleri yazmak zorundayım. Sizin anlattığınıza da değer veriyorum. Evet kredi için maddi yönden sıkışmış biri elbette istenilenlere hayır diyemiyor. Bunun için önce arkasında devlet gücünü görmek ister. Yoksa banka gibi dev bir kuruluşun karşısında kendini çaresiz görmektedir.

[[HAFTAYA]]

Ancak bugün bankaların hiç harcama yapmadan almakta olduğu otuzbir kalem için kamu önce bir harekete geçti, sonra baskılar karşısında suskunluğunu korudu. Her yıl kart ücreti nedir, bir ipoteğin kaldırılması için yarım sayfalık yazı için (üstelik kanuni mecburiyet olduğu halde) 250 lira ile 500 lira arası para istenilmesi ne manaya gelir? Fiilen kullandırılmamış krediye faiz işletmek kimin aklıdır? 1000 lira dosya parası derken bu nasıl bir dosyadır ki değeri bin liradır? Bir düğmeye basmanın işlem ücretini gerektirdiğini hangi mantık kabul eder? Benimki etmez. Acaba bankalara kredilerin geri dönüşü olmuyor da bankaları kurtarmak için milyarlarca lirayı bulan bu gelire mi bel bağlanıyor. Doğrusu aklıma gelmiyor değil.