Giriş
Birinci dakikadan 90+4’e kadar oyun Trabzonspor’un kayıtsız şartsız hakimiyetindeydi. Şenol Güneş’in gelişiyle birlikte Bordo-Mavili takıma bir disiplin de gelmiş. Nereden baksanız, hani kahve diliyle ifade edersek, “Haybeye” oynamıyor Trabzonspor. Çok pas yaparak savunmadan çıkma terbiyesi aşılanmış. Ama inanılmaz kaçan gol fırsatları için şimdilik acil bir çözüm yok. “Bu kadar kaçar mı?” dedirtecek kadar heba olan fırsatlar acaba bir son dakika golü getirecek miydi?
İstanbul Belediye’ye diye baktım ve adeta utandım. Santrforsuz Belediye’nin ilk 5 dakika dışında Trabzon kalesinde gözükmediğini söylersek, Belediyeli futbolcuların yarı finale yükselemedikleri için kafalarını taşlara vurmasına gerek yok. Bir tek pozisyonları var, onu da Onur çıkardı. Ama Giray’ın golünde diyebiliriz ki bir Hasagiç ikramı söz konusudur. Abdullah Avcı’nın eliyle “dalışlar topa” işaretlerinin çoğu fauldü. Hocaya birisi böyle dalsa eminim kavga çıkartır. Bir de maçın başında Belediye’nin faul gerekçesiyle kesilen bir atağı var ki, aman Allah’ım.
