Eyvah çocuğum âşık!

Bir çocuk için ilk ve en önemli aşk anne ve babasına duyduğu sevgidir. Çünkü çocuğun sevgi duygusunu hissettiği, yansıttığı ve kendisi hiçbir şey yapmadan sevgi alışverişinde bulunduğu kişi anne ve babasıdır. Her geçen gün boyu uzayan, serpilen kızınız ya da oğlunuzun artık büyüdüğünü algılamanız çok zordur. Çünkü o sizin için her zaman kucağınızdaki küçük bebeğinizdir. Ama hayatın gerçeği onun artık büyüdüğüdür. Çocuğunuz son günlerde sizinle daha az konuşuyor, odasına kapanıyor, telefonda ya da bilgisayar başında geçirdiği süre artıyor. Bir şeyler olduğunun farkındasınızdır ama ne olduğu konusunda kararsızsınız. Aklınıza bir soru geliyor ama? Yoksa aşık mı oldu?

Seçimlerini yaparken belli tercihleri oluyor mu?

Burada aslında çocuk ihtiyacını karşılamaya yöneliyor. Ve bu dönemde yaşanılan duygularla çocuklar daha çok bir şeyleri kendilerine ve çevrelerine ispat etmeye çalışırlar. Ergenlik, birçok şeyi deneme, gösterme ve sergileme dönemidir. Çocukluktan getirilen becerilerin daha üst düzeyde harmanlanarak, yeni özellikler katılarak sergilendiği dönemdir. Çocuklar kendilerine aşık olarak seçtikleri kişileri de aslında bir anlamda ihtiyaçlarını giderebilmek için belirler. Elbette seçtikleri bu kişiler onların kişilik özellikleri de yansıtır. Rastgele gidip bir insana aşık olunmuyor. Aslında yaşanılan ütopik, platonik bir aşk olabiliyor.

Çocuklar aşık olduklarını zannettiklerinde ne yaşıyorlar?

Karşı cinsten birisine karşı onu beğenmek, ona karşı, özel ve farklı duygu hissetmek, olağan fizyolojik gelişim içerisindeki olağan bir durumdur. Bu dönemde ergenin rol modeli ebeveynleridir. Onlar aşkı nasıl yaşıyorlar ve betimliyorlarsa o yönde bir davranış modeli benimser. Ergenler kendisinden büyük olan insanların aşkla ilgili görüşlerine ve hareketlerine dikkat ederler. Aşk, karşı cinsi tanımak, kendini daha özenli hareket etme gibi konularda gence katkıda bulunur. Daha düzenli olur. Onun, sevgilinin, ilgisini çekmek için birtakım özelliklerini ortaya çıkarmaya çalışır.

Bu dönemdeki davranışlar nasıldır?

Genellikle ergenler bu dönemde tam olarak ne yapacağını bilemezler. Kendi içinde yaşadıkları küçük bir deprem gibidir. Hoşlandığı kişiyi mi arasa, derslerine mi odaklansa, hissettiklerini annesine mi anlatsın bilemez. Tam anlamıyla bocalama dönemi yaşarlar. Ergenliğin getirdiği delikanlılık içinde aşkı da barındırıyor. Çocukların karşı cinse duygularına bağlı davranışlarında hiçbir gerekçe bulamazsınız. Anne babalar çocuğunun zarar görmesinden endişe ederler. Bu endişelerinde haklı olabilirler. Çünkü ilişki çocuğun hayatında çok ön plana geçebilir. Eğer ergenler günlük işlevlerini ihmal etmeye başlamışlarsa aileler devreye girmeli.

Ergenlik çağındaki çocuklarla ailelerin konuşmaları ve hayatlarını paylaşmaları gerekiyor. Bunun sonucunda çocuğu yönlendirmek daha da kolay olacaktır. Gerekirse de bir uzman desteğine başvurulabilir. Ama bunu çok dengeli ve sağlıklı götüren çocuklar da vardır. Bu durum çocuğun yeni yetenekler ortaya çıkarabilmesi için bir fırsat da olabilir. Anne baba, ebeveyn olarak ortak bir tutum sergileyebilmeleri önemlidir. Bazı kurallar koyabilirler; “Biz bunu istemiyoruz”, “bu saatte olmaz” gibi kendilerine çizdikleri sınırlar içerisinde tatlı sert ama gözetim altında tutmalarında fayda vardır. Çocuklara bağırmaktansa onunla konuşmayı tercih etmelidir. Konuşabilen bir aile tüm çözümleri bulabilir