Onlar için zaman 04.17'de durdu

Türkiye bugün asrın felaketinde yitirdiği evlatlarını, yakınlarını, dostlarını anıyor. Adıyaman’da 8 bin 387 kişinin hayatını kaybettiği 6 Şubat depremlerinin üzerinden tam bir yıl geçti. 635 bin nüfuslu şehirde geride kalanlar için zaman 04.17’de durdu ve bir daha ilerlemedi. Binlerce kişinin defnedildiği Adıyaman Yeni Mezarlığı'nda kabirlerin başucuna bırakılan hatıra eşyalar yürekleri dağladı. Kimi kaybettiği torununa oyuncak ayı, kimi biricik oğluna en sevdiği takımın formasını, kimi avukat olacak yeğenine bir cübbe, kimi ise okula başladığını göremeyen dedesine birinci sınıfta aldığı takdir, teşekkür belgesini getirdi. Kocasını, 3 oğlu ile 1 gelinini ve biri 6 aylık 3 torununu depremde kaybeden 62 yaşındaki Kadriye Çakırtaş, torunları ve çocuklarının kabri başında onların ismini sayıklayarak gözyaşı döktü. Hamile eşi ve 4 yaşındaki çocuğu ile 4'üncü kattan aşağı atlayıp kurtulan Hayrullah Seçilmiş ise 35 yakınının kabrini ziyaret etti. Seçilmiş, Deprem çok büyük izler bıraktı. 11 aydır hâlâ mezarlıklardayız. Anne, baba, kardeşimiz öldü, memleketimiz yok oldu. Hayallerimiz mahvoldu. Ben şehri terk etmeyenlerdenim. İnşallah gidenler bir an önce Adıyaman’a döner sahipsiz bırakmaz dedi. Depremin merkez üssü Kahramanmaraş’taki 112 Acil Çağrı Merkezi çalışanları, o gece aldıkları ihbarlara sağlık ve kurtarma ekiplerini sevk ederek kritik bir görev yürüttü. Bu çalışanlardan biri olan Mehmet Demir, yatılı Kur’an kursundaki oğlu Muhammed Nejat (14) ile yeğeni Tayfur Kayra’nın (12) enkaz altında kaldığını öğrenmesine rağmen işinin başından ayrılmadı. 6 saat sonra enkaza gidebildi; oğlu ve yeğeninin cenazelerini çıkardı. Bir yıldır oğlunun ve yeğenin acısıyla görevine devam eden Mehmet Demir şunları söyledi: “O gece nöbetteydim. Eşim aradı, oğlum ve yeğenimi almak için gittiklerini ama binanın göçük vaziyette olduğunu söyledi. Kentteki tüm itfaiye birimlerini yönlendiriyordum. Eşime de söyledim, ‘Burayı bırakırsak olmaz´ dedim. 1050 kişinin kurtarılmasına vesile oldum. Bir tarafta böyle bir gurur bir tarafta da acımla yaşıyorum.” Aksaray’da yaşayan Ahmet Karaman ile Suna Öztürk, depremde yıkılan Hatay’daki Rönesans Rezidans’ta oturan kızı Tuğba Koşar ile torunları Mustafa Kemal (3) ve Mehmet Akif’ten (1) bir yıldır haber alamadı. Kentte günlerce kızı ve torunlarını arayan Ahmet Karaman, “Acının tarifi yok. Bugün olmuş gibi yüreğimizde hissediyoruz. Yetkililerden çocuklarımızdan bir toz tanesi olsa dahi olsa bulmalarını istiyoruz” dedi. Suna Öztürk de “12 ay geçmesine rağmen Rönesans Rezidans’taki 53 kayıptan hiçbir ses yok. Depremde kaybolan 147 kişinin tekrar aranmasını istiyoruz” diye konuştu. Depremde Hatay Antakya’da eşi Sena ile kızları Ece Birce (6) ve Elif Eylül’ü (9) kaybeden Mümtaz Gövce 6 Şubat’ın yıldönümü öncesinde ailesinin İstanbul’daki mezarını ziyaret etti. “Bir yıl çok zorlu geçti” diyen Gövce, “Seneyi devriyesi itibariyla acılar daha da tazelendi. Her geçen gün eksikliklerini daha fazla hissediyorum. Acısı her gün artarak ilerliyor” dedi.‘BİR TARAFIM ONLARLA ÖLDÜ’Ailesinden geriye; çocukların odasındaki perde, enkazdan çıkartabildikleri 2 toka ile bir de depremden bir süre önce eşine aldıkları cep telefonunun kaldığını anlatan Mümtaz Gövce, Ben hayattayım ama bir tarafım hem de büyük bir yanım onlarla beraber vefat etti. Anne baba evladını defnettiği zaman çok acı oluyor. Evlatlarınıza sıkı sıkı sarılın” diye konuştu. Osmaniye’de Elife Çalışkan (80) depremde Kahramanmaraş’ta yaşayan, “kuzularım” diye sevdiği 7 torunu ile 2 oğlu ve onların eşlerini kaybetti. Her hafta mezarlığa gidip mezar taşlarını öpüp okşayarak özlemini dindirmeye çalışan Elife Çalışkan, “Dayanamıyorum, ciğer acısı başkaymış. Hiç uyuyamıyorum. Yüzümde yara oldu, hiç geçmiyor” dedi. Hatay’ın Kırıkhan ilçesi Ceyhanlı köyündeki evleri depremde yıkılınca sıkıştığı enkazdan 14 saat sonra çıkarılan Emine Barıtçi’nin (21) sol bacağı dizinden kesilip ampute edildi. Çukurova Üniversitesi Çocuk İyilik Merkezi’nde protez takılan Barıtçi, fizik tedavi aldığı bir yıllık sürecin ardından eskisi gibi yürümeye başladı. Barıtçi, “Hayata kaldığı yerden devam edeceğim” dedi. İsviçre’de yaşayan psikolog Şerife Akkoyun, deprem sonrasında memleketi Malatya’ya döndü ve ailesi ile konteyner kentte yaşamaya başladı. Akkoyun kentte açtığı kreşte depremden etkilen çocuklara psikolojik destek olduklarını belirtti. Hatay’da enkazdan 128 saat sonra çıkarılan 3.5 aylık 'Vatin' adlı kız bebek, sağlık çalışanının parmağını emdiği görüntülerle hafızalara yer etmişti. Depremde eşi ve iki çocuğunu kaybeden, kendisi de enkazdan beş gün sonra kurtarılan annesi Yasemin Begdaş ise kolon altında kalıp, beli ezildiği için felç olmuştu.ANNEYE 50 AMELiYATArtık bir yaşında olan ve Kayseri'de akrabalarının yanında yaşayan Vatin, henüz doğru dürüst annesine sarılamadı. Anne Yasemin tam 50 ameliyat geçirdi. Buna rağmen iyileşemedi. Ameliyat yaraları enfeksiyon kaptığından 23 Ocak'ta tekrar hastaneye kaldırıldı. Depremde 1400 kişinin toplu ölümüyle en fazla can kaybının yaşandığı Kahramanmaraş'taki Ebrar Sitesi havadan drone ile görüntülendi. Depremden sonra siteden geriye sadece iki bina kaldığı görülüyor. Önceden her biri 10 katlı 14 bloklu olan sitenin içerisinde halen çalışmalar devam ediyor. Son kalan binaların en kısa sürede yıkılması bekleniyor 14 milyon kişinin doğrudan etkilendiği depremler 11 il, 124 ilçe, 6 bin 929 köy ile mahallede yıkımlara yol açtı.38 bin 901 binada arama, 26 bin binada arama kurtarma faaliyeti gerçekleştirildi.645 bin çadır, 215 bin 224 konteyner kuruldu.Deprem bölgesine 106 milyar 728 milyon lira kaynak aktarıldı.2 milyon 302 bin binada, 6 milyon 227 bin bağımsız bölümde hasar tespiti yapıldı.Enkaz kaldırma işleminin yüzde 91’i tamamlandı.307 bin konutun yapımına başlandı.