Giriş
Demokratik Toplum Partisi’nin Anayasa Mahkemesi tarafından kapatılmasının ardından görünen o ki eski DTP’li milletvekillerinin yeni adresleri 2008 yılında kurulan BDP (Barış ve Demokrasi Partisi) olacak.
DTP’li Milletvekilleri Sine-i Millet kararı almış olsalar da göstermelik de olsa alternatif bir parti çatısı altında toplanarak en azından Avrupa Birliği’ne karşı siyasi süreci devam ettirmeyi düşündüklerini göstermeye çalışıyorlar.
Kapatma sürecini AİHM’e götürme niyetleri de bunu gösteriyor.
DTP’nin kapatılma kararının hukuki mi siyasi mi olduğu tartışmalarına girmeyeceğiz.
Ancak hükümetin başlattığı “Demokratik Açılım” süreciyle birlikte yaşanan “Geri Dönüş Şovu” DTP için sonun başlangıcı oldu. İmralı’daki fiziki şartlar bahane edilerek başlatılan protesto gösterileri, kabul edilmesi mümkün olmayan ve her gün yenisi eklenen istekler toplumun sabrını taşırdı.
DTP kapatılmak için elinden ne geliyorsa yaptı. Verilen demeçler, İmralı’nın adres gösterilmesi hukukun sınırlarını zorlamadan başka bir şey değildi.
***
Anayasa Mahkemesi’nin kapatma kararında Tokat Reşadiye’de PKK’nın yaptığı hain saldırı sonucu verdiğimiz 7 şehidin etkisi tabii ki yok.
Ancak bu süreçte hiçbir olay birbirinden bağımsız değil. Damlaya damlaya birikiyor.
Toplum olarak kimse Türkiye’de kan dökülsün istemiyor.
Türk-Kürt kardeşliği ve barış ortamı istiyor.
Bu nedenle Hükümetin “Demokratik Açılım” sürecine muhalefet partileri CHP ve MHP destek vermese de kamuoyunun büyük kısmında başlangıçta bir hoşgörü ve ümit vardı.
Habur’dan başlayıp Tokat Reşadiye’de geldiğimiz nokta DTP’nin kapatılmasıyla keskin bir viraja dönüştü.
İstenmeyen olayların olmaması, geri dönülmez bir sürece girmemek için tüm kesimlerin olaylara sağduyuyla yaklaşması, provokasyonlara gelmemesi gerekiyor.
Ufak bir kıvılcımın, yanlış bir adımın herkesin zararına olacağı kesin.
