İstifanın erdemi

Türkiye’nin dünya sporuna adını yazdırması için bir olimpiyata ev sahipliği yapması şart. Türkiye Milli Olimpiyat Komitesi’nin (TMOK) efsane Başkanı merhum Sinan Erdem’le bu heyecanı yaşadım. Moskova’daki oylamada İstanbul Paris’i geçti. Çin bir adım öndeydi. Araya giren bir gece ne olduysa oldu. Ertesi günkü oylamada Pekin olimpiyatı aldı.
Türkiye bir olimpiyatı nasıl alır? Başta Türkiye Milli Olimpiyat Komitesi’nin candan çalışması, hükümetle uyum içinde olması ve toplumun güvendiği bir başkan ve yönetim ile. Peki, biz bugünden 2020 Yaz Olimpiyatı’na aday olmayı düşlerken, Sinan Erdem’den sonra 6 yıl içinde hiçbir olimpiyata aday olamayan TMOK’un bugünkü başkanı Togay Bayatlı ne diyor?
694 üyesi olan Olimpiyat Komitesi’nin yollanılan özel otobüslerle, ricalarla mali kongresine katılan, ancak 203 üyesinin önünde “Ben bugün istifa edecektim. Amma dönem sonunu bekleyeceğim” diyor. Sonra da medyaya “2020’den ümidim yok” diyor.
Yani, bugünden kendini emekliye ayırmış bir başkandan biz olimpiyat atılımı mı bekleyeceğiz? 2008 Pekin Olimpiyatı’nda madalya kazanan Elvan’a şeref turunda Türk bayrağı verilememesi üzerine, kendisini ağlayarak telefonla arayan vatansever Hadi Türkmen’e “Ben yoruldum. Şimdi Güney Çin denizinde dinleniyorum, haberim yok” diyen, 2010 Vancouver Kış Olimpiyatları’nda temaslar yapması gerekirken, Amerika’nın sıcak denizlerinde gezmeye giden ve Fanatik gazetesinde manşet olan, şimdi de emekliliğini ilan eden bir başkanla biz olimpiyat alabilir miyiz? Tabii ki kocaman bir hayır!
Akil Adamlar Olimpik Hareketi’ni kurmak zorunda kalan ülkeyi seven TMOK üyeleri olimpiyat için gönüllü çalışmak üzere bayrak açarken, güvenoyundan çekinerek; onların önünü kesmeye çalışan, sonunda 101 yıllık tarihinde ilk defa TMOK’un mahkemeye taşınmasına sebep olan bir başkan ve yönetimle Türkiye nereye kadar yürümeye tahammül edecektir?
Başaramayınca istifa etmek de bir erdemdir. Bu yolu seçmek de ülkeye hizmet sayılır. Tabii anlayabilenler için...