Pazar Postası Mankendi, masal kahramanı oldu...
Paylaş
Mankendi, masal kahramanı oldu...

Manken Doğa Bekleriz 5 yıl önce İzmir'e yerleşmişti. Dokuz Eylül Üniversitesi'nde kanser tedavisi gören çocuklara 2 yıl 'gönüllü ablalık' yaptı. Bir yıl önce 'Bizimkiler ve Toz Perisi' adlı bir masal kitabı çıkardı

SUNA AKYILDIZ

Haberin Devamı

sn.akyildiz@gmail.com

twitter.com/cadikazaniiii

Doğa Bekleriz, bu sosyal sorumluluk projesi kapsamında imza günlerine katılıyor. Tıpkı kitaptaki Toz Perisi karakteri gibi prenses kıyafetiyle sevenlerinin karşısına çıkıyor. Geliri kanser hastası çocuklara gidecek kitap ve hayatındaki büyük değişim hakkında konuştuk...

- 5 yıl önce İzmir’e yerleştiniz. Sonra bir kitapla döndünüz...

İzmir’e yerleşmem hayırlı bir işe vesile oldu. Çocuklarla buluşmamı sağladı. Yoksa hiçbir zaman böyle fırsat elime geçmeyecekti. Tiyatrocu, drama öğretmeni arkadaşım Tuğba Saçaklı, bir dernekle çalışıyordu. Bu sayede ekibiyle kanserli çocuklara gidiyormuş. Çocuklara ilgimi bildiği için beni de çağırdı. 1,5 yıl kadar çocuklarla hastanede zaman geçirdik.

Haberin Devamı

- Hastaneye hergün gidiyormuydunuz

Önce haftanın bir günü. Sonra haftanın 2-3 günü görüşmeye başladık. Yeri geliyordu her gün gidiyorduk. Evlerine de gitmeye başlamış, ailelerle de samimi olmuştuk.

- O buluşmalarda neler yapıyordunuz?

Hastanede olduğumuz sürede bazı teatral aktivitelerde bulunuyorduk. Evlerine gittiğimiz çocuklara yemekler yapıyor, onları eğlendiriyorduk. Bu hastalıkta aile de hastalıkla başa çıkmaya çalışıyor. Çoğu aile evinden uzaklaşmak zorunda kalıyor. Çünkü her il veya ilçede hastane ne yazık ki yok. Evini bırakınca işinden de oluyor. Yeni bir iş, ev bulmak zorunda kalıyor. Sadece çocuklara değil, ailelere de moral vermeye çalıştık. Bu kitabın bir çıkış amacı da maddi anlamda nasıl destek veririzdi.

‘Dikkat çekmek için değil yardım için çalışıyorum’

- İnsan ister istemez büyük moral bozukluğu yaşıyordur. Bunu nasıl aştınız?

Dışarıdaki çocuklar oyun oynarken, yemek yerken, okula giderken hastanedeki çocukların aylarca bir odada kalmaları zaten büyük psikolojik bir savaş. Onların pencereden dışarı bakıp “Sıkıldım anne artık gezmek istiyorum” demelerini duymak bile insanın canını acıtmaya yetiyor. Elinizden bir şey gelmiyor. Yüzde 80, erken teşhisle kurtuluyor. Nasıl faydalı olacağınızı düşünmeye başlıyorsunuz. Teyzem engelli. Bu gibi durumlara çok yakın büyüdüm. Hayata bakışım diğer çocuklardan farklıydı. Bu çocuklarla ve aileleriyle geçirdiğim vakit benim için gerçekten çok kıymetli oldu. Onlara moral vermek yetiyordu.

Haberin Devamı

- Çevrenizdeki insanlardan destek gördünüz mü?

Gönüllü ablalık yaptığımı kimse bilmiyordu. Şu anda da bu kitap söz konusu olmasaydı yine hiç kimse bilmeyecekti. Bunu kullanmak için yaptığım düşünülsün istemedim. Şimdi bu kitabı satmak zorundayım ve satacağım ki onlara bir faydam olsun.

- Çocuklarla aranız nasıldır?

Çocukları çok severim. Anaç bir yapım var. İlk kez, lise yıllarında çocuk bakıcılığından para kazandım. Yabancı komşularımız vardı. Onların çocuklarına baktım.

- Sizi en etkileyen şey ne oldu?

Kitapta kaybettiğimiz çocuklarımızın isimleri var. Kitabı da onların anısına adadık. (Gözleri doluyor) Onlardan bir tanesi Rabişim benim. Rabia çok ufaktı. 1 yaşlarındaydı. Oradaki bütün çocuklarda inanılmaz bir olgunluk var. Hayretler içerisinde kalırsınız konuştukları şeylere, verdikleri cevaplara. Yetişkin gibiler. O takılan serumlara, yapılan iğnelere öyle olgunlukla yaklaşıyorlar ki; insan hayretler içerisinde kalıyor. Rabişim de çok enteresan bir çocuktu.

Haberin Devamı

Çok sessizdi. İlk konuştuğu insan benmişim. Çok özel anlar yaşadık. Öldüğü gün ona son lokmasını ben yedirmişim (ağlıyor), 10 gündür yemek yemiyormuş. O gün annesi köyden ekmek peynir getirmiş. Oyunlarla yedirdim ben. Sonra akşam ölüm haberini aldım. Benim için en acı tecrübelerden bir tanesi bu. Ve annesinin “Doğa son lokmasını sen verdin” demesini hiç unutamıyorum. Boş vakti olan insanlar o son lokmanın ne kadar önemli olduğunu anlayıp gidip vakit harcasınlar orada. ‘

2 kitap daha hazır basılmayı bekliyor’

- İyileşen olduğunda da kim bilir nasıl bir bayram havası yaşanıyordur...

Hem de nasıl. Sürekli konuşuyorum. Volkan’ım var, İsmail var koca yanak. Onlar iyiler şu anda. Onların güzel haberini aldıkça çok mutlu oluyor insan.

- Kitabın devamı gelecek mi? Kitap geliri nereye aktarılacak?

Kanserli Çocuklara Umut Vakfı (KAÇUV) başkanı Prof. Dr. İnci Yıldız bize kapılarını açtı. Kitabımızın geliri, imza günlerinden elde edilen gelirler oraya aktarılacak. 2 Kitap daha yazıldı ve hazır bekliyor. Bizimkiler ve Deniz Ülkesi, Bizimkiler ve Hayvanlar Ülkesi. Şimdi bunu satalım ki, diğerlerini çıkaralım!

Haberin Devamı

(18.11.2012 tarihli Posta Karnaval'dan alınmıştır.)