Müjde, Atatürk anıtına çiçek koyabileceğiz!

Atam, önceki 10 Kasım’lardan farklı olarak bu yıl seni anarken çok sevinçliyim! Çünkü anıtlarına çelenk koymak “önceden izin almak koşuluyla” serbest bırakıldı, ne mutlu bize! Düşünebiliyor musun, senin ölüm yıldönümünde hiç istemediğimiz bir arbede yaşanacaktı yoksa. Resmi törenlerde huzuruna gelecek ve aslında orada bulunmayı belki de hiç istemeyen yetkililerin saygı duruşundan sonra seni anmaya gelecek sevenlerin itilip kakılacak, gazlanacak, tazyikli suyla ıslatılacak ve hatta coplanacaktı!

Ama sağolsun İçişleri Bakanımız, lütfetti, büyüklük yaptı, bir genelgeyle daha önce koyduğu yasağı hafifletti, izin alarak sana çiçek sunmamıza izin verdi. Bayramlarda değilse de en azından 10 Kasımlarda, sevgili Atatürküm. Evet, belki şaşırdın ama İçişleri Bakanı, bundan önce çıkardığı bir genelgeyle resmi bayramlarda senin anıtlarının önüne gelecek ve çiçek koyacakları resmi yetkililerle sınırlamış; siyasi partiler, sivil toplum kuruluşları ve saygı duruşu yapmak isteyenlerin gelmesine polis engel olmuştu. Akıl dışı olduğunu kabul ediyorum ama seni sevmemizden hoşlanmıyor bu iktidar, ne yaparsın?

[[HAFTAYA]]

Bayramlar farklı kutlanıyor

Resmi bayramlarda da değişiklik yapıldı: Çocuklara armağan ettiğin 23 Nisan Milli Egemenlik Bayramı’nda Peygamber’in doğum gününü; gençlere armağan ettiğin 19 Mayıs’da Fethullah’ın okullarında okuyan yabancı çocukların Türkçe öğrenmesini kutluyoruz artık. 30 Ağustos’ta cumhurbaşkanı hastalanıyor, bir şey kutlamıyoruz. Bu yıl 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı’nda başı örtülü hanımların Çankaya Köşkü’ne çıkma törenlerini izledik! Senin ölüm yıldönümünde ise bu yıl anıtlarına çiçek koyma hakkımızın yeniden verilmesini kutlayacağız! Unutmadan, bu yıl bir ilk daha var; Başbakan gelemeyecek.

Başbakan gelemiyor

Cumhuriyetin kurucusuna gitmek yerine Bali’de Brunei Sultanı’nı ziyaret etmeyi yeğledi. Tesadüf işte, denk geldi, yoksa gelirdi. Buraları çok değişti, seneye ne olur, neyi nasıl kutlar, nasıl anarız bilemiyorum. Geçenlerde aldığım bir elektronik postada “Anıtkabir’i de başınıza yıkar, oraya TOKİ evleri yaptırırız, görürsünüz” diyorlardı yandaş birileri. Hatta biri seni Ergenekon’un zehirlediğini iddia etse mezarından bile çıkarabilirler. Ama Ergenekon’un bir numarası sen değil misin zaten? Bu ülkeye bağımsızlığını kazandırdığın, laik cumhuriyeti ve devrimlerini getirdiğin için seni sevmekten ve şükran duymaktan potansiyel suçlu, apaçi gençlerin ve “liberal aydınların” küçümseyici deyimiyle “laikçi teyze”; sevgili kızın Yazgülü.

Atatürk’ü sevmek ya da sevmemek!

Atatürk’ün ölümünün üzerinden 74 yıl geçmiş. Bu ülkenin insanları hâlâ başları sıkıştığında sembolik olarak dahi olsa ona gidiyorsa bunun altında yatan çeşitli nedenler var: 1. Mustafa Kemal, bu ülkeyi yabancı devletlerin askeri işgalinden kurtaran ordunun başkomutanıdır ve askeri bir dehadır. 2. Mustafa Kemal, bağımsızlığı kazandıktan sonra tek bayrak altında cumhuriyet rejimini kurmuş, devrimleri gerçekleştirerek laik hukuk devletini ve demokrasiyi getirmiş siyasi bir dehadır. 3. Mustafa Kemal, beş kuruşu olmayan, savaştan yeni çıkmış bir ülkede ekonomik, toplumsal, siyasi alanlarda büyük atılımlar yapmış, 20. yüzyılın gördüğü en büyük devlet adamıdır. Osmanlı İmparatorluğu’nun külleri üzerine kurduğu Türkiye Cumhuriyeti, iç ve dış güçlerin karıştırmasıyla etnik ve dini kamplara ayrılmamış, enerjisini buna harcamamış olsaydı, hiç kuşkusuz çok daha iyi noktalara gelecekti.

Sevmeyenleri de var

Mustafa Kemal Atatürk’e bunlardan ötürü sevgi ve saygı duyanların yanında “deyyus, diktatör, deccal” diyerek sevmeyen ya da nefret edenler de var: Bunlar, Osmanlının sahip olduğu hilafeti kaldırmasına, Türkiye’yi diğer müslüman ülkeleri gibi şeriatın uygulandığı bir din devleti yapmak yerine laik ve modern bir demokrasiyi kurmasına karşı çıkan dinciler. Bir de küçük grup entel dantel takımı var ki onlar Atatürkçülüğü zamanın koşulları içinde değerlendirmeden, her yapılanı kötüleyip küçük görerek büyüdüklerini sanıyor. Önemli olan kim yapmış olursa olsun, Türkiye’nin, çağdaş, laik ve sosyal bir hukuk devleti olmasıdır. Atatürk’ün ilkelerini beğenmezken gelinen noktada bundan hayli uzağa düştüğümüzü fark etmek gerek.