Giriş
Sen neymişsin be Öcalan?
Taş atan bütün bu çocuklar, senin saçının teline kurban olsun.
Serap’ı öldürenler, 7 Mehmetçiği şehit edenler, senin tırnağına feda olsun.
Ağasın, paşasın...
Emredeceksin sen.
O kadar.
Yıllardır dağlarda gezen bu gençler, senin kulun kölendir. Onların uzantısı olan büyükler, senin uşağındır.
Söyle bakalım:
- Kaç bin kişi ölmeli daha?
50 bin, 100 bin yeter mi?
Söyle yahu, emrin olur.
Sen neymişsin be Apo? Kilometrelerce karelik bu ülke, senin 11 metrekarelik hücrene feda olsun.
Sahilde bekleyen o muhripler, çepeçevre o devriyeler, uçuşan helikopterler, aşçılar, çeşnicibaşılar, sağlığını 24 saat gözleyen o uzmanlar, az bile sana.
Söyle bakalım.
- Domuz Gribi aşısı oldun mu?
Yahu korkma.
Domuz kaçar seni görünce.
Büyük lidersin, büyük. Yakalandığın gün uçakta gelirken hani “Türkiye beni kullansın” demiştin ya, o an anladım büyük lider olduğunu.
Ama Türkiye anlayamadı ve seni kullanamadı... En iyisi, bâri sen kullan Türkiye’yi.
- Medya emrindedir.
Hangi yürüyüş, hangi gösteri, hangi poster, hangi slogan... ne istiyorsa seninkiler söyle yahu, başımız üzre.
Hem ne diyorum bak.
Aracıyı kaldıralım.
Avukatları yollama zırt pırt.
Sana kırmızı bir telefon hattı çeksinler. Talimatlarını oradan gönder.
Beni sorarsan...
Ben günlük tutuyorum.
Bugünlük bu kadar.
