Notlar... Notlar

İmza listesi’nde Meclis Başkanı’nın imzası ister olsun, ister olmasın.
- Acemice sunulmuş bir liste bu.
Böyle bir usül hatasının üstüne, muhalefet ister atlasın, ister atlamasın.
- Acemice bir tavır bu.
Yâni?
İktidar, kendine göre hayatî bulduğu bir işlemi, kusursuz tamamlayamıyor. Muhalefet ise böyle bir ayrıntıyla uğraşarak, elindeki argümanları zayıflatıyor.
Tecrübe’nin önemini şimdi anlıyor musunuz?
Öyle bir şey ki bu tecrübe?
Sadece yaş’la da kazanılmıyor.
*
Şuraya bir not düşmüşüm.
Atlamayalım.
Çanakkale Şehitler Abidesi’nde, emir verip hedef gösteren bir komutan, 6 parmaklı çıktı. (Galiba işaret parmağı iki tane.)
Çok önemli bir hata mı bilmem ama 11 yıl, kimse farketmemiş.
Bir kere eseri yapan heykeltraş, bunun farkında değil.
Eseri birinci seçen jüri, hiç farkında değil.
Binlerce ziyaretçi gelmiş gitmiş, valiler, kaymakamlar, paşalar, ağalar gelmiş gitmiş, onlar da farkında değil.
Acaba diyorum boş boş mu baktılar heykele?
Yoksa hiç mi bakmadılar?
6 parmak’tan daha önemlisi budur.
*
Geçelim öbür not’a. Balyoz’da tutuklamalar olduğu gün sevinenler, şimdi tahliyelere üzülüyor mu? Ya da tersi, tutuklamalara o gün üzülenler, şimdi bu tahliyelere seviniyor mu?
- Dava, aynı dava.
- Bina, aynı bina.
- İnsanlar, aynı insanlar.
Ama kimsenin adalete falan baktığı yok. Herkes, futbol amigosu gibi, sadece takımının attığı golü alkışlıyor. Yediği golü ise geçersiz sayıyor.
Böyle maç mı olur?