Okumalı ve yaşamalı

GÜNLÜĞÜ 30 LİRAYDI

Ağrı’nın Daldalık köyünde yaşayan 5 çocuklu yoksul bir ailenin oğlu olan Ömer’in en büyük hayali öğretmen olmaktı. Çocukluğundan beri çalışan Ömer, kendi kazandığı parayla okumuştu.

İki yıl önce Muğla Üniversitesi Çağdaş Türk Edebiyatı Bölümü’nü kazanan Ömer amelelik, gece bekçiliği, hamallık yaparak kazandığı parayla kaydını yaptırmıştı.

Geceleri çalışıp gündüzleri okuyan Ömer, okul kapanınca İstanbul’a gelmişti. Ömer Ataşehir’de bir lisenin inşaatında günlüğü 30 liraya amelelik yapıyordu. Üniversiteli Ömer, önceki gün keserle kalıp tahtalarını sökerken 4’üncü kattan düşüp ölmüştü.

MUM IŞIĞINDA SORU ÇÖZDÜ

Şanlıurfalı Abdulaziz Acar da, geçici tarım işçisi olan bir ailenin oğlu. Küçük yaşlardan itibaren yazları ailesiyle tarlada çalıştı, kışları da okudu. Üç yıl önce liseyi bitiren Abdulaziz’in hayali okumaktı.

Babası “Seni okutmaya gücüm yok” dedi. Abdulaziz yılmadı. İlkbahardan bu yana ailesiyle Karaman’daki tarlalarda çalışan Abdulaziz, gündüz güneşin altında çapa salladı.

Geceleri derme çatma çadırda mum ışığında üniversiteye hazırlandı. Abdulaziz, Afyon Kocatepe Üniversitesi Harita Kadastro Mühendisliği bölümünü kazandı.

Abdulaziz de tıpkı Ömer gibi “İmkanlarımız kısıtlı, hiçbir şey okumama engel olamayacak” diyor. Abdulaziz de okumak uğruna Ömer gibi canını hiçe sayıp ne iş olursa çalışacak.