Perde...

Beğensek de beğenmesek de mahkeme kararına saygılı olacağız.
Beylik laftır ama Hukuk Devletleri’nin alfabesidir bu:
Kurallara uymuyorsan hukuktan medet bekleyemezsin.
*
Sevgili okuyucular.
- Tiyatro perdesi kapanmaz.
- Gazete kapanmaz.
- Televizyon kapanmaz.
- Spor Kulübü kapanmaz.
- Siyasi Parti kapanmaz.
Bunlar daima açık kalmalı.
Ama kapanmasına kim sebebiyet vermişse, biliniz ki arkadaşlarına ayıp etmiştir. Onların ya ekmeğiyle oynamıştır, ya kariyeriyle... Taraftarlarını, seyircilerini, okuyucularını, seçmenlerini, öksüz bırakmıştır.
Hangi hakla?
Çok iyi biliyorum ki pencereyi iyi örtmemişiz... Tamam.
Balkon kapısını iyi kapamamışız...
Kabul.
Bahçe kapısı zaten ardına kadar açık...
Haklısınız.
- Ama hırsızın hiç mi kabahati yok?
*
Bu işin faturası ağırdır.
Siz “mağdur olan partiler, daha da palazlanarak geri dönerler” palavrasına bakmayın.
Kitle partileri içindir o.
Zümre partileri için değil.
İşte 1994’te, 95’te gördük. Leyla Zana ve arkadaşları -doğru veya yanlış- meclisten sürüklenerek çıkarılıp götürüldüler.
Sonra ne oldu?
O fikriyat, ancak 3 seçim sonra dirilebildi... Düşünün, 1995, 1999 ve 2002 seçimlerinde nal topladı... Taa 2007 seçimlerinde meclise girebildi. Kaybolan yıllara yazık olmadı mı?
*
Emin olun ki DTP’nin kapatılmasına en samimi biçimde üzüldüm.
Haa... Meclis’e girdikleri gün de en samimi biçimde sevinmiştim.
Zannettim ki güneydoğunun kalkınması için çalışacaklar, öneriler getirecekler, projeler üretecekler vs...
- Bunu yapmadılar.
Siyasetin dar bir hücresine kilitlendiler... Ve maalesef şiddet unsuruna yakın durdular.
En azından o izlenimi verdiler.
Tekrar ediyorum.
- Perde kapanmaz... Kapanmamalı.
Ama kapatılmasına sebebiyet verdiyseniz, dönün, önce kader arkadaşlarınızdan özür dileyin. Sonra da oylarıyla geldiğiniz seçmelerinize bir pardon deyin.
İnşallah son olsun bu.
Kapatılan son parti olsun.