Şampiyon

Önce Bursaspor’u kutlarım. Yönetimi, teknik heyeti, futbolcuları, Bursa Halkı’nı, Yeşil’i, Çekirge’yi, Şeftali’yi, Kestane’yi, İskender Kebabı’nı, Uludağ Gazozu’nu, hepsini kutlarım.
Özhan Canaydın’ı bir kere daha saygıyla anarım.
*
Fakat İstanbul Dükalığı’na bakar mısınız? Şampiyonluk, sanki onların ezeli ve ebedi hakkı... 3 Büyükler sanki futbolun değişmez patronu.
Fenerbahçe kılpayı kaybetti ya:
- Yönetim istifa.
Ne kolay lâf bu.
Ne ucuz şey.
Bir de ortalığı kırıp dökmeler, yakıp yıkmalar...
Oturup bir düşünseler, Aziz Yıldırım’ın o kulübü nereden alıp nereye taşıdığını, camiaya kavuşturduğu tesisleri, Saracoğlu gibi bir Futbol Mabedi’nin getirdiği vahdet’i bir hatırlasalar, acaba iyi bir vicdan muhasebesi olmaz mı?
Hayır.
- Yönetim istifa.
*
Niye istifa?
İkinci olduğu için.
Bunu söyleyenler, acaba kendi mesleklerinde kaçıncı? Hiç ikinci olabilmişler mi acaba?
Aman Allah.
Bunlara Başkan beğendiremezsiniz. Teknik direktör beğendiremezsiniz, futbolcu hiç beğendiremezsiniz... Türkiye’ye gelmiş geçmiş en mazbut, en profesyonel Alex’i bile bunlara beğendiremezsiniz.
Trabzonspor kalecisini alkışlayıp yücelteceklerine, dönüp kendi evlerini taşlıyorlar.
Aziz Yıldırım’ın getirdiği ufuk umurlarında değil.
- Yönetim istifa.
Ama sonra da gidip kapısında ağlarlar:
- Geri dön Başkan, kurtar bizi.
Bir Beşiktaşlı olarak, hem Bursaspor’u kutluyorum hem de Fenerbahçelilere şöyle sesleniyorum:
- Kulübünüzün kıymetini bilin... Hiçbir sportif başarı, Fenerbahçe’nin imajından daha önemli değildir.

Not: Artık şunu bilmeyen yok ki, siyasette 1 hafta, çok uzun bir süre.
3 gün bile uzun süre. Gün doğmadan neler doğar. Konjonktür kim bilir kaç kere değişir... Geçen hafta bugün CHP’de hangi rüzgâr esiyordu, şimdi hangi rüzgâr esiyor...
Daha da Kurultay’a 4 gün var. Ezber bozacak birçok sürpriz gelişme ufukta gözüküyor.