'Şarkıcı olacağımı babama söylemedim'

Röportaj: Neslihan Yavuzcan

neslihan.yavuzcan@posta.com.tr

‘Eve ağlayarak dönüyordum’

Zor olan neydi?

33 yaşındasınız. Yaşıtlarınız kariyerlerinde alıp yürümüş insanlar. Ve siz yapamayacağınıza inandığınız, çoktan vazgeçtiğiniz bir şey için diyorsunuz ki “Ben baştan başlıyorum”. Şan derslerim başladı. İlk sekiz derste sesim çıkmadı, notaları doğru basamadım, detone oldum. Eve ağlayarak dönüyordum. Anladım ki şarkı söylemek psikolojik bir şey. Yetenek yetmiyor. Kendinizi iyi ve güvende hissettiğiniz zaman sesiniz bedeninizden o güvenle çıkıyor. Sonra sesim çıktı, şarkılar aktı. Repertuvar yaptım ve ilk kez İstanbul Jazz Center’da sahneye çıktım. Konser dinlemeye gitmiştim aslında oraya. Teklif ettiler, onayladım.

“Başkalarının hayatını yaşamışım”

Şimdi nerede sahne alıyorsun?

4 aydır her perşembe Les Ottoman’ın içindeki The Bar’dayım. Artık aile olduk. Artık repertuvarımı seyircinin bana hissettirdiği duygularla oluşturuyorum. Şu anda buradan kalkarım, biriyle tanışırım, öyle bir kapı açar ki içimden gelirse onu yapmak isterim.

Bu farkındalığı hayatına sokmayı nasıl başardın?

Zamanla, deneyimle, kendimi tanıdıkça, gözlemledikçe ve sevdikçe. Hep etrafımdaki insanları mutlu etmeye çalıştım. Onların fikirlerini kendimden öte tuttum. Bunun da beni mutlu edeceğine inandım. Etmediğini gördüm. Başka insanların hayatlarını yaşamışım meğer.

Ne tarz şarkılar söylüyorsun?

Caz şarkıcısı değilim ama caz da söylüyorum. Eski 45’likleri okuyorum genelde.

‘Ayşe ile ikiz gibiydik’

Baban nasıl karşıladı şarkı söylemeni?

Son ana kadar kimseye söylemedim. Ayşe dahil. Sahneye çıkmadan 1 hafta önce haber verdim. Çok şaşırdılar. Provasız olarak bir caz kulübünde sahneye çıkmamı beklemiyorlardı. Sonra da hepsi destek verdi bana.

Neco için ‘evdeki babam ve sanatçı babam’ ayrımını yaptın mı hiç?

Yoo, babam öyle star star yaşayan bir insan değildi. Evde de normaldik. Eskiden Neco’nun kızı Zeynep’tim ve bu benim önüne geçebileceğim bir şey değildi. Ben kendimi kanıtladıkça, değerlerimi gördükçe ve gösterdikçe değişti durum. Şimdi ben Zeynep Özylmazel’im.

Ayşe ile nasıl bir ilişkiniz var?

Aynı evde yaşarken yapışık ikiz gibiydik. Sonra evler ayrıldı, tarzlar değişti. İyi bir abla kardeşiz. Bazen tartıştığımız, küstüğümüz oluyor, sonra barışıyoruz. İkimiz de formumuza dikkat ediyoruz, birlikte konsere gidiyoruz.

Baban nasıl karşıladı şarkı söylemeni?

Son ana kadar kimseye söylemedim. Ayşe dahil. Sahneye çıkmadan 1 hafta önce haber verdim. Çok şaşırdılar. Provasız olarak bir caz kulübünde sahneye çıkmamı beklemiyorlardı. Sonra da hepsi destek verdi bana.

Neco için ‘evdeki babam ve sanatçı babam’ ayrımını yaptın mı hiç?

Yoo, babam öyle star star yaşayan bir insan değildi. Evde de normaldik. Eskiden Neco’nun kızı Zeynep’tim ve bu benim önüne geçebileceğim bir şey değildi. Ben kendimi kanıtladıkça, değerlerimi gördükçe ve gösterdikçe değişti durum. Şimdi ben Zeynep Özylmazel’im.

Ayşe ile nasıl bir ilişkiniz var?

Aynı evde yaşarken yapışık ikiz gibiydik. Sonra evler ayrıldı, tarzlar değişti. İyi bir abla kardeşiz. Bazen tartıştığımız, küstüğümüz oluyor, sonra barışıyoruz. İkimiz de formumuza dikkat ediyoruz, birlikte konsere gidiyoruz.

‘Oyunculuk yapacağım’

Bir bloğun var. Ne yazıyorsun?

9 ay önce başladım. Ne yapıyorsam onu yazıyorum. Bölümler var: Düşündüm durdum, gittim gördüm, baktım aldım, pişirdim yedim, besledim büyüttüm diye. Özel hayatıma girmiyorum. O, gizli kalmalı. Ama aşk ile ilgili bir fikrim varsa yazıyorum, kendimi engellemiyorum. Köpeğimi, gezdiğim yerleri yazıyorum, pişirdiğim yemekleri fotoğraflıyorum. Zaten yemek fotoğrafçılığı yapıyorum.

Başka yapmayı düşündüğün işler var mı?

Bir ajansla anlaştım, çünkü bir-iki oyunculuk teklifi aldım. Nasıl olsa pek çok şeye yeteneğim var ve içlerinden birini seçmek zorunda değilim. İçimden ne geliyorsa, enerjim neye yetiyorsa yapmak istiyorum. Benim dönemim bu dönemmiş.

Hoşgeldin.

Hoşbulduk.

‘Aşka çok değer veriyorum’

Aşkı konuşalım biraz da.

Aşka değer veriyorum. Doğru ya da yanlış kişi yok. Mesela kendi değerimi bilmeye ihtiyacım var: Kendimi değersiz hissettiren, değerimi bulup çıkarmamı sağlayan bir adam çıkabilir karşıma.

Peki sen kendi değerini biliyor musun?

Evet. Ne yaşarsam yaşayayım, kinci değilim. O olayı niye yaşadığını sorgulayan biriyim. Ama tabii ki bazen öfkeleniyorum, aldatılıyorum, seviyorum, seviliyorum, özlüyorum, terk ediliyorum. Aşk ne getiriyorsa onu yaşadım ve yaşıyorum.

Bir kez evlenmiş ayrılmışsın. Tekrar evlenir misin?

Geçmişte yaşadığımı karşımdaki insana mal etmek istemiyorum. Tabii ki evlenmek ve çocuk doğurmak isterim. 36 yaşındayım.

Müzisyen bir ailede doğup büyüdün ama hikayen nasıl başladı?

Küçüklüğümden itibaren şarkıcı olmak istedim. Hatta babamın yanında şarkı söylemeyi hayal ederdim. Okul korosu, orkestrası derken başladı. 2001 yılında Neco-Zeynep-Ayşe olarak ilk profesyonel sahnemize çıktık. 10 yıl ara verip halkla ilişkiler, fotoğrafçılık yaptım.

Neden ara verdin?

Çok sebebi var. Birincisi; çocukluğumdan beri pek çok şeye yeteneğim vardı. Birini seçmem gerektiğini düşündüm. İkincisi; ailem çok fazla müzik piyasasında olmamı istemedi. Kırılgan yapım yüzünden beni uzak tutmak istediler belki. Desteklemeyen Neco olunca “Bir bildiği vardır herhalde” dedim. Çektim kendimi. Ama bir şeyi çok istediğinde, hayalinse eğer, dönüp dolaşıp aynı yere geliyorsun. Ben o yere 33 yaşında, 3 sene önce gelebildim. Bir cesaret geldi; kendi orkestramla ve tek başıma başladım.

Demek ki bir kırılma noktası olmuş.

Zaten hayatımdan memnun değildim. Boşanmaya da karar verdiğim, hayatımı yeni baştan ele aldığım bir dönemdi. Gerçekten ne istediğimi sordum kendime, cevap çok çabuk ve basit şekilde geldi. “Ben şarkı söylemek istiyordum, ne yapıyorum yaaa” dedim. Şimdi anlatmak keyifli geliyor ama o zaman kolay değildi.