Mahkemenin kararında, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde, "İşlenen suç dolayısıyla belli haklardan yoksun bırakılmanın" düzenlendiği belirtilerek, madde metninde, işlenen suç dolayısıyla hangi hakları kullanmaktan yoksun bırakılacağının belirlendiği ifade edildi.

Ancak bu hak yoksunluğunun süresiz olmadığı vurgulanan kararlarda, "Cezalandırılmakla güdülen asıl amaç, işlediği suçtan dolayı kişinin etkin pişmanlık duymasını sağlayıp tekrar topluma kazandırılması olduğuna göre, suça bağlı yoksunluklarının da belli bir süreyle sınırlandırılması gerekmiştir" denildi.

Kararda, şunlar kaydedildi:
"Bu nedenle, madde metninde söz konusu hak yoksunluklarının mahkum olunan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar devam etmesi öngörülmüştür. Diğer yandan 5237 sayılı TCK’da hak yoksunlukları süresiz olarak öngörülmediğinden memnu hakların iadesi benzeri bir düzenlemeye yer verilmemiştir. Bu şekilde bir talep geldiğinde mahkemece yapılan işlem şartları oluştuğu takdirde yasaklanmış hakların bulunmadığının tespitinden ibarettir.

Diğer yandan Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına ilişkin 5560 sayılı Yasa’nın 38. maddesi ile 5352 sayılı Yasa’ya 13/a maddesi eklenmiş ve yasak hakların geri verilmesi yeniden düzenlenmiştir."

Kararlarda, Zana ve Dicle’nin cezalarının, tahliye tarihlerinde infaz edilmiş sayıldığı belirtilerek, bu tarihlerden itibaren belli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma cezası ve güvenlik tedbirleri sona ereceğinden, bu kişilerin, "Yasaklanmış haklarının bulunmadığının tespitine" karar verildiği ifade edildi.

Bu arada, mahkemeden karar metinlerini alan Zana ve Dicle’nin avukatı Mehmet Nuri Özmen, YSK’ya giderek müvekkilleri adına başvurusunu yaptı.