Giriş
Bu yıl 10 Kasım’da üç şey bana tuhaf geldi; birincisi yaşını başını almış insanların siyah ilkokul önlüğü giyip beyaz yakalar takıp Anıtkabir’i ziyareti.
İkincisi bir kadının saat 9’u 5 geçe Metrobüs’te ayağa kalkmayanlara “Atatürk için ayağa kalkmayanların bir gün gelip kafasına sıkacağız” sözleri.
Üçüncüsü CHP’nin Atatürk için okuttuğu mevlit.
CHP İstanbul İl Başkanlığı’nın Atatürk’ün ölümünün 76. yıl dönümü nedeniyle medyanın gözü önünde Eminönü Yeni Cami’de mevlit okutması için kelime bulamıyorum. Her yerinden samimiyetsizlik akıyordu. Atatürk sevgilerinden şüphe etmiyorum, inançlarından da. Ama 10 Kasım’da medyanın gözü önünde Atatürk için mevlit okutmaları samimiyetsizliktir. Hocanın önünde oturup ellerini açmış CHP’lilerin camideki “mevlit pozu” birçok şeyi anlatıyor.
“CHP, Adalet ve Kalkınma Partisi’ne benzemeye çalışıyor” eleştirisine ise katılmıyorum. İstese de dini siyasette onlar kadar kullanamazlar, beceremezler. Onların ki sadece bir “taktik”. Amacı farklı; bir süredir dindarlarla bir sorunu olmadığını anlatmaya çalışıyor. Artık toplumun büyük bölümünü oluşturan muhafazakarların da oyunu alabilmek için farklı bir “taktik” uyguluyor. İslam Kalkınma Bankası eski Genel Sekreteri Eklemeddin İhsanoğlu’nu Cumhurbaşkanı adayı olarak göstermesi bundan.
Refah Partisi, Fazilet Partisi, Saadet Partisi geleneğinden gelen muhafazakar siyasetçi Mehmet Bekaroğlu’nun Parti Meclisi’ne alması bundan.
GENEL MERKEZE MESCİT
CHP Genel Merkezi’ne mescit açması Atatürk’ün ölüm yıldönümünü mevlit ile anması da bundan. Hep bir mesaj verme çabası. CHP bu yolla yeni seçmen kazanmayı planlıyor ama kendi seçmen kitlesindeki erozyonu göremiyor. CHP tabanının da din ile problemi var gibi bir algıya sebep oluyor. Oysa azımsanmayacak sayıda CHP seçmeni oruç tutar, namaz kılar.
CHP vitrini düzeltmeye çalışırken, kendi tabanını rencide ettiğinin farkında bile değil. Farkında olmadığı şeylerden birisi de dini siyasal alanda kullanmanın sonu olmadığı. O yüzden yakında toplu Cuma namazı gösterileri de yaşanırsa şaşırmamak gerek.
