Gül'ün çıkışı

Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün dün yaptığı açıklama bir anda gündemi değiştirdi. Gül’ün sözleri aynen şöyle, “Ben devletin bütün kademelerinde devletimize hizmet ettim ve büyük bir şerefle bu görevleri yerine getirdim, bundan büyük bir gurur da söz konusu olamaz.

[[HAFTAYA]]

Bugünkü şartlar çerçevesinde benim gelecekle ilgili bir siyaset planımın olmadığını burada paylaşmak isterim”… Gül bu çıkışıyla özetle “Adımı ve kendimi ezdirmek istemiyorum” diyor. Gelinen duruma bir bakalım. AK Parti 30 Mart seçimlerinden bir kez daha zaferle çıktı. Elde edilen başarıda Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın çok büyük rolü var. Tek başına kalmak pahasına neredeyse savaşarak buraya geldi. Toplumun farklı kesimlerinden eleştiriler almasına rağmen finalde seçmenleri ikna etti.

Zaten güçlü bir figür olan Erdoğan 30 Mart rüzgarının da etkisiyle büyük oranda gerçekleştirebilecek kudrete ulaştı. Erdoğan eğer cumhurbaşkanlığına yürümek isterse ciddi destek alacağı belli. Çankaya’ya çıktığında nasıl bir liderlik yapacağını kendisi “terleyen cumhurbaşkanı” tarifiyle ortaya koymuştu. Bütün bunlar yaşanırken asıl meselelerden biri AK Parti’nin geleceği. Partinin başına kim geçecek? Eşbaşkanlık modeli mi olacak? Başbakan kim olacak? İşte bu tartışma Gül’ü rahatsız edecek boyutlara ulaştı. Partide, medyada ve sivil toplumda bazı kişiler Gül’ü “Erdoğan ne isterse yapmak zorunda kalacak” gibi resmetmeye başladılar.

Hatta bazı kesimlerde Gül’ün pek şansının kalmadığı ve partiyi Erdoğan gibi baskın bir liderden sonra yönetmesinin güç olacağını ifade ettiler. Cumhurbaşkanı Gül’ün böyle bir ortamda bu tartışmalarla yıpranmak ve itibar kaybetmek istemediği anlaşılıyor. Zira “bugünkü şartlarda” sözünü ben böyle okudum. Gül ile Erdoğan arasında ben hâlâ “kardeşlik hukuku” olduğuna inanıyorum ancak Erdoğan’ın güçlü yetkiler kullanmayı bekleyerek Çankaya’ya çıkması ve Gül’ün de hayli belirsiz şartlarda partinin başına geçmesi bambaşka sorunları beraberinde getirebilir. Çok deneyimli iki isim Erdoğan ve Gül’ün yaklaşan bu durumu görüp stratejik yada taktik kararlar almalarını siyasetin doğası içinde görmek gerekir.