Giriş
1.000: Suriye’deki silahlı grup sayısı.
100.000: Suriye’deki eli silahlı militan sayısı.
22.000: Suriye’deki yabancı cihatçı sayısı.
240.000: İç savaşta ölen insan sayısı.
12.000: Ölen çocuk sayısı
4.100.000: Diğer ülkelere sığınan kayıtlı Suriyeli sayısı.
100.000: Davutoğlu’nun 2012’de ‘müthiş’ bir öngörüyle “100 bini bulmasından endişeliyiz” diye kabus senaryosu olarak aldığı sığınmacı sayısı.
2.000.000: Türkiye’deki mevcut sığınmacı sayısı.
162: Davutoğlu’nun “Esad’ın yıkılması haftalarla ifade edilir” öngörüsünde bulunmasından bu yana (24 Ağustos 2012) geçen hafta sayısı.
160: Erdoğan’ın “Emevi Camisi’nde namazımızı kılacağız. O gün yakın” demesinden (5 Eylül 2012) beri Şam’da kılınan cuma namazı sayısı.
0 (Sıfır): AKP’nin doğru çıkan öngörü sayısı.
14: Suriye’yi bombalayan ülke sayısı.
Bazıları “3. Dünya Savaşı cepheleşmesi Suriye-Türkiye sınırında oluyor” diyor.
Hükümetimiz ise başarı ihtimali ‘0’ olan politikalarında ısrarlı.
İnisiyatifimiz yok
- Otoriter lider Putin sınırımızda silahlı jet uçuruyor. Hedefi Türkiye olmasa da elleri tetikte askerler karşı karşıya olunca kaza ihtimali hep vardır. Nitekim gerginiz.
- Türkiye’de iki üsten sürekli Amerikan uçağı kalkıyor. Bir maceraya kalkışmasalar diye umup seyrediyoruz.
- NATO’nun Türkiye hava sahası için Erdoğan’dan sert savunması ürkütücü. Rusları tahrik ediyorlar. NATO’dakiler binlerce kilometre ötede rahat. Biz ise ileri karakoldayız.
- Süper güçlerin buralarda cirit atması Türkiye’nin kendi kaderiyle ilgili askeri inisiyatifi kaybetmesidir.
- 9 bin kilometre ötedeki Amerika’ya toprağını açan Erdoğan, “Rusya’nın Suriye ile sınırı yok. Niye ilgileniyor?” manevrasıyla politik kabiliyetini dünyaya sergilerken, halkına emin ellerde olduğuna dair pek güven veremiyor.
- İnönü “Büyük devletlerle ilişki ayı ile yatağa girmeye benzer” derdi. Anladınız mı şimdi ayılar insana ne eder!
- Anladınız mı şimdi ömrü cephelerde geçen adam niye “Yurtta sulh dünyada sulh” demiş!
- Keşke imparatorluk batıran Abdülhamit ve Vahdettin’i değil de devlet kuran Atatürk ve İnönü’yü örnek alsaydınız.
Çıkışın tek yolu
Erdoğan iktidarı için son bir umutla batı desteği arıyor. Bunun sonu iki taraf için yine hüsran olur. The Times’ın “Erdoğan’la işbirliği ahlaki değil ama gerekli” yazması boşuna değil. Artık batıda, doğuda Türkiye ilişkileri ahlak ve güvenilmezlik sorgusundan geçiyor. AKP dünya lideriydi, Esma’ydı, Gazze’ydi diye dış politikayı o kadar ucuz seçim malzemesi yaptı ki, tabanını o kadar militanlaştırdı ki geri manevra yapamaz. Çıkışın tek yolu 1 Kasım’da yeni iktidar.
