Giriş
İtalyan teknik direktör Claudio Ranieri yönetimindeki Leicester City’nin İngiltere Premier Lig ’de şampiyon olması endüstriyel futbola vurulmuş muazzam bir darbeydi... Kendisinden çok daha fazla bütçeye sahip olan, kazanma 'gen'i taşıyan, kat be kat tecrübeli olan ve lige damgasını vuran takımların arasından sıyrılıp zirveye çıkması futbolu hikâyeleri için de sevenlere 'başka bir yol mümkün'ü hatırlatıp umut verdi. Neredeyse günlerce bu mucizeye dair haberler okuduk... Oyuncularından, teknik direktörüne, şampiyonluk öyküsünden kulübün armasına kadar...
Evet bu bir futbol mucizesiydi... Böyle işlenmesi doğruydu. Fakat biz İngiltere'de gerçekleşen bir hikâyeye öykünürken, meraklı gözlerle nasıl olup bittiğini anlamaya çalışırken gözümüzün önünde adım adım büyüyen, ilmek ilmek örülen bir hikâyenin hakkını veremedik... Altınordulu Çağlar Söyüncü'nün Almanya Bundesliga'ya yükselen Freiburg'a transferine dair haberler sayfanın en altında küçücük bir kutuyu mu hak ediyordu? Altınordu'nun genç yeteneği Cengiz Ünder'in Süper Lig ekibi Başakşehir ile 5 yıllık sözleşme imzalamasını kuru bir transfer haberi olarak görmek ne kadar doğruydu?
Altınordu'nun başkanı aslında bugün böyle bir oluşumun temelini atıp hayalini kuran adam Seyit Mehmet Özkan'ın Cengiz Ünder için kurduğu "9 yıldır beraberiz. Kendisine Süper Lig'den üç takım talip. Biz de misyonumuz gereği bir üst liglerdeki kulüplere futbolcularımızı vereceğiz. Cengiz de gideceği yeni kulübünde kısa zamanda başarılı olup Avrupa'ya transfer olacaktır" cümlesindeki 'misyon' üzerinde neden durmadık acaba? Seyit Mehmet Özkan'ın, 9 Ağustos 2015'te genç futbolcusu Berk Akgönül'e tokat attığı haberlerinin ardından bu organizasyon üzerinde daha fazla durmak gerekmiyor muydu? Başka oyuncular da bu tür durumlara maruz kalmış mıydı? Yoksa muazzam bir projeye imza atan Altınordu'da Seyit Mehmet Özkan'ın özür dilerken kullandığı ifade gibi "Bir anlık refleks miydi?"
