Tatil meselesi!

Bayram süresince İsviçre, Fransa, Almanya üçgeninde uzun soluklu bir seyahat yapıp eve döndükten sonra ‘Uzay Kampı’ krizi ile baş başa kaldık. Krizin nedeni, 3 günlük ‘Uzay Kampı’ adlı okul gezisi... Evin büyük kızı Derin, geziye katılıp İzmir’e gitmek istiyor. Haliyle ben de; henüz bizim zamanımızın ilkokulunu bile bitirmemiş olan, 2 basamaklı rakamlara yeni adım atmış kızımın gitmesini istemiyorum! Evdeki sorun: Gitmek ya da gitmemek; işte bütün mesela bu! “Ama neden?” diye soruyor haklı olarak. Ben de “Daha çok erken” diyorum.

Bu açıklamanın yetmeyeceğini bildiğim için devamını getiriyorum; “Sana güvenim sonsuz, kendini çok iyi idare edebileceğini, sorun çıkarmayacak kadar kibar, düzenli ve söz dinleyen bir çocuk olduğunu, kendi başına her seyahati başarabileceğini çok iyi biliyorum. Ama henüz kendini dışarıdan gelebilecek tüm etkenlerden koruyabilecek yaşta değilsin!” Yanıt şu: “Neden başkaları gidiyor o zaman?” Buna da çok hazırlıklıydım. Çünkü “Onlar yapıyor, neden ben yapmayayım?” 20-25 yıl öncesine kadar benim de en sık kullandığım cümlelerden biriydi.

“Herkesin ailesi, düşünceleri, korkuları, hayata bakışı farklı. Herkes kendine göre doğru düşünüyor” deyip bir güzel kafasını karıştırdıktan sonra tam bir ‘oh’ çekmiştik ki, etraftan şöyle sesler duyulur oldu; “Neden yollamıyorsun, kendine güveni artar!” Buna yanıtım çok netti! İlkokulda tek başıma 2 günlük bir geziye gitmediğim halde çok şükür, kendine güven konusunda idare ederiz! Biliyorum, bu tip turlar turizmciler için iyi bir gelir kaynağı. Tamam, yapsınlar ama en azından çocuklar bu kadar küçükken anne, babayı da işin içine dahil etsinler, hem de ekstradan para kazanmış olsunlar.

Çünkü biliyorum ki çocuğunu kırmamak için geziyi kabul eden ailelerin çoğu küçükler seyahatteyken ne rahat uyuyabiliyor, ne rahat oturabiliyor. Eskiden böyle bir şey yoktu. Bu tip turlar lisede yapılırdı. “Şimdi ne değişti ki ilkokula kadar indi?” diye sorup duruyorum kendime ama mantıklı bir cevap bulamıyorum doğrusu. Şimdiki çocuklar harika olsa da günümüz Türkiye’si ne durumda? Eskiden sokakta oynarken rahatça, şimdi çocuklarımızı oynatıyor muyuz sokakta? Eskinin şeker veren dedelerine şimdilerde şüpheyle yaklaşmıyor muyuz? Yanılıyor olabilirim ama bu tarz organizasyonları düzenleyenlerden biraz zaman istiyorum. En azından ilköğretim bitene kadar bıraksalar da çocuklarımız bizimle tatil yapsa... Nasıl olsa sonra, bizimle tatile gitmek istemeyecekler! Herkese iyi hafta sonları.

(Bu yazı 27.11.2010 tarihli Cumartesi Postası'dan alınmıştır.)