Giriş
Haziran ayı ortasında Türkiye Spor Yazarları Derneği’nden (TSYD) bir davetiye aldık: “Spor Yazarları Yarışması 2016 ödül töreninde, sizleri aramızda görmekten onur duyarız.” Tarih 18 Temmuz Pazartesi Tören: Saat 20:30 Verilen saatte Türkiye Spor Yazarları Derneği’nin İstanbul Levent’te bulunan merkezine gittik: Kapı duvar. Hiç kimse yok. Sorduk: Bu akşam tören yok mu? “Yok efendim. İptal edildi. Olaylar dolayısıyla. İçerde Başkanımız Oğuz Tongsir var. Bir görüşseniz.” Cevap: Ne görüşeceğim kardeşim senin başkanınla. Bu yaptığınız saygısızlık. Geri döndük. Ertesi gün TSYD Sekretaryası’nı aradık. “Ben, Türkiye Spor Yazarları Derneği Üyesi değilim. Beni büyük bir ihtimalle Türkiye Milli Paralimpik Komitesi Başkanı olarak çağırdınız. Ama bir haber vermediniz, oraya gittik.” Cevap: Efendim, internet sitemize yazdık. Telefona çıkan hanımefendiye, “Ben sizin üyeniz değilim. Benim gibi insanlara da protokol gereği, nezaket gereği ya da konularla ilgili olduğumuz için davetiye göndermişsinizdir. Ben niye sizin web sitenize girip bunu takip edeyim?”
CEVAP: Efendim, gönderdik, haber verdik, size herhalde ulaşmadı. İlk kez yapmıyorlar Bu TSYD’nin yaptığı ilk saygısızlık değil. Yıllardır böyle. Daha geçtiğimiz Ocak ayında, Antalya’da yaptıkları yıllık toplantıda, Paralimpik konulu panele oturum başkanı olarak bir TV’nin program yöneticisini aldılar. Onun tarafından bize panelist olma teklifi geldi. Kimse kimseyi sevmek zorunda değil. ‘Sevgide serbestlik, saygıda mecburiyet’ olacak Bay Tongsir! Siz o seminerde de engelliler sporunun ne olduğunu, kimlerle görüşülmesi gerektiğini dahi bilmiyordunuz. Sonra Genel Sekreteriniz midir bir bey aradı. Biz olayın üzerine gidince, zahmet ettiler, davet ettiler tabii ki gitmedik. Zaten son senelerde Türkiye Spor Yazarları Derneği, dernekten çok bir aile şirketine dönmüş durumda. Kimseye bel altı vurmayız. Ama sabırlar da taşmamalı. Ya gerçek Türkiye Spor Yazarları kimliğinde bu göreve devam edin ya da daha iyi yapabilecek kişilere yerinizi bırakın. Ve bundan sonra biliniz ki, Türkiye Spor Yazarları Derneği ve Türkiye Milli Paralimpik Komitesi’nin işbirliği olamayacaktır
RİO 2016 Sporcuları
7-18 Eylül arasında Rio’da yapılacak Paralimpik Oyunları’na ülkemizden şu ana kadar 76 engelli sporcumuz katılma hakkı kazandı. Bu rakam belki 1 veya 2 sporcu artabilir. Bunların 46’sı bedensel, 29’u görme ve 1’i de özel sporcu. Özel sporcuların katılım sayısının az olması nedeni şu: 2000 senesinde Sidney’de yapılan Paralimpik Oyunları’nda, İspanyol Zihinsel Engelliler Basketbol Takımı’nın insanları kandırarak yaptığı ahlaksızlık sonrası tüm özel sporcuları Paralimpik Oyunları’ndan ihraç edildi. Bunu köşemizde daha önce birkaç kez yazdık. 2012 Londra Paralimpik Oyunları’ndan itibaren özel sporcuların kısıtlı sayıda (toplam 5 branş) yeniden oyunlara alınmasına 1 oy farkla karar verildi. Bu bakımdan gelişmekte olan özel sporcularımızın 1 kişi ile katılıp ülkemizi temsil etmesi bizim için önemlidir. 76 sporcu başarıdır Bir diğer konu ise, Rio’ya gidecek olan kafilelerin toplam sayısı. Bu konuda şu anda Türkiye Milli Paralimpik Komitesi Başkanlığı görevini yürüttüğümüzden, sorumlu davranarak yorum yapmak istemiyoruz. Oyunlar bittikten sonra bu konuda söyleyeceğimiz birkaç söz muhakkak olacak. 2000 yılında 1 sporcu ile katıldığımız Paralimpik Oyunları’na, bugün 76 sporcu ile katılmamız önemli bir başarıdır.
Engelliler sporunda, özellikle son senelerde yaşanan tüm olumsuzluklara rağmen iyi bir sayı. Paralimpik Oyunlara herkes katılamıyor Daha önce belirttik, bazı federasyon başkanlarının Paralimpik Oyunları pek umurlarında değil. Onlar oyunlar bittikten 2 ay sonra yapılacak Genel Kurul’da yeniden aday olabilmenin mücadelesini veriyorlar. 2012 Londra Paralimpik Oyunları’na 67 sporcu ile katılmıştık. 67’den 76 sporcuya çıkmayı kimse küçümsememeli. Paralimpik Oyunları’na, Olimpiyat Oyunları’nda olduğu gibi her isteyen katılamıyor. Belli bölgesel, Avrupa, Dünya Şampiyonalarında toplanan puanlar ve elde edilen dereceler sonrasında, kotalara göre başarıları göz önünde bulunduruluyor. Bu şartlara uyan sporcular oyunlara kabul ediliyor. Türkiye’de engelli sporunun son senelerde yaşadığı çalkantılara rağmen, teknik adamlarımızın, antrenörlerimizin ve sporcularımızın özverili çalışmaları bizlere bu keyfi yaşatmaktadır. Sakın ola ki bu kişilerin dışında kimse elde edilen başarılara sahip çıkmaya çalışmasın
‘Yardım elinizi uzatın
28 yaşındayım, kendimi bildim bileli Türkiye’nin en çok okunan gazetesi POSTA’ yı okurum. Gebze’de tek başıma bir bodrum katında yaşamaktayım. Akciğer kanseriyim, ailemi depremde kaybettim, hiç kimsem yok. Gelirim olmadığından evde karanlıkta aç, susuz yaşıyorum, yardım edenim yok. Günden güne eriyorum. Yemeğe ekmeğim bile yok. Maddi durumum olmadığından ilaçlarımı da alamıyorum. Ülkemin değerli insanlarından bana yiyecek göndermelerini rica ediyorum. Herkese sevgilerimi gönderiyorum, Allah hepinizden razı olsun.
Burhan Çakmak burhancakmak62@gmail.com Köşklü Çeşme Mahallesi 512/1 sokak No: 19 Gebze / Kocaeli
‘Cumhurbaşkanım sesimizi duyun’
Cumhurbaşkanım size sesleniyorum. Geçimimi balıkçılıkla sağlarım. Çanakkale Açık Cezaevi’nden çalışmadım diye Çanakkale Kapalı Cezaevi’ne nakil oldum. Oysa çok çalışıyordum. O gün sabahki işimde başarılı şekilde çalıştım. Öğlenden sonra çalışmamız anons edilmiş, ben anonsu duymadım. Sayın Cumhurbaşkanım, oğlum trafik kazası geçirdi, bacakları kırık, platin takılı. Çok mağduruz. Tekrar açık cezaevine nakil olmak istiyorum. Gereğinin yapılmasını siz büyüklerimden arz ve talep ederim. Hasan Sarıoğlu E Tipi Kapalı Ceza Evi Koğuş D-1/ Çanakkale
Mektup bekliyorum
2 yıldır özgürlüğümden mahrumum. Daha 4 yıl cezam var. 22 yaşındayım. Hiç kimseden maddi ve manevi beklentim yoktur. Sadece dostluğu güzel olan herkesten mektup bekliyorum.
Gökhan Aydın E Tipi K.C.İ.K. C-3 Koğuşu / Manisa
