Gündem Annelik böyle bir şey...

Annelik böyle bir şey...

Paylaş
Annelik böyle bir şey...

Muğla'nın Marmaris ilçesinde yaşayan 92 yaşındaki Feriha Kantürk, 50 yıl önce geçirdiği trafik kazası sonucu belden aşağısı felç olan 75 yaşındaki büyük oğlu Zafer Kantürk'ün yarım asırdır yemeğini hazırlıyor, üstünü giydiriyor, temizliğini yapıyor. Robert Kolej'i birincilikle bitirdikten sonra ABD'de işletme okurken korkunç kazayı geçiren Kantürk, "Annem kendi canını benim için ortaya koydu. Beni hayata bağladı. Onun eşi benzeri yok" diyor

İstanbul’da, eşi Mehmet Emin Kantürk’ü kanserden kaybettikten sonra 31 yaşında dul kalan 4 çocuk annesi Feriha Kantürk, 1966 yılında trafik kazası nedeniyle yatağa mahkum olan büyük oğlu Zafer Kantürk’ün hem annesi, hem bakıcısı oldu.

ROBERT KOLEJ'İ BİRİNCİLİKLE BİTİRDİ, ÜNİVERSİTEYİ ABD'DE OKUDU

Eşinin ölümünün ardından bağlanan maaş yetmeyince, evlerinin bir katını kiraya veren Feriha Kantürk, en büyük oğlu Zafer Kantürk’ü ABD’deki Pensilvanya Üniversitesi’nde İşletme Bölümü’nde okuttu. Robert Koleji birincilikle bitirdikten sonra Amerika’daki tahsilini 1966 yılında tamamlayan Zafer Kantürk, bindiği araç kaza yaptıktan sonra aylarca komada kaldı.



TEDAVİLERDEN SONUÇ ALINAMADI


Kazadan sonra belden aşağısı tutmayan Kantürk ne ABD’de, ne de Türkiye’de yapılan tedavilerden sonuç alamadı. Ana-oğul, 2000’e kadar İstanbul’da, daha sonra ise Köyceğiz ve Marmaris’te olmak üzere hep birlikte yaşadı. Fedakar anne, oğlunun yemeğini hazırladı, yedirdi, üstünü giydirdi, temizliğini yaptı.

"O BENİM ZAFER’İM"

6 torunu, 7 de torununun çocuğu bulunan Feriha Kantürk, oğlu Zafer için "O benim bir numaram, gönlümdeki yeri ayrı. O benim Zafer’im. Kimseye bırakmam. Gücümün yettiğince, son nefesime kadar ona bakacağım" dedi. Annesine her açıdan minnettar olduğunu söyleyen Zafer Kantürk ise "Kendi canını benim için ortaya koydu. Beni hayata bağladı. O yüzden annemin eşi benzeri yok" diye konuştu.



"ADINI FERİHA KOYDUK"


Ailenin en büyük ve tek kız çocuğu Aynur Coker ise yılda birkaç kez Marmaris’e gelip annesine yardımcı olduklarını anlatarak şöyle konuştu:

"Ne zaman anneme, kardeşime bakma konusunda yardım etmek istesek ’ben bakarım’ diyordu. Ama yine de bizler, onlara daha yakın olmak için Marmaris’te ev aldık. Biz engel tanımayan anne yüreğinin, hayata bağlanmanın, sevginin, umudun adını Feriha koyduk. Zaten, annemin bir torununun çocuğuna da Feriha adı verildi."

12 yaşındaki Feriha ise ’nine’ dediği anneannesinin adını taşımaktan gurur duyduğunu söyledi.



Doğuş Esat BERME / MARMARİS (Muğla), (DHA)