Giriş
İnsan olmaya çalıştık hep. Ama öldürülüyor "insanlık". Suruç'ta bir sürü can kaybettik; kimi evladını, kimi yoldaşını, kimi dostunu, kimi sevdiğini.. Tanımadığımız masum, "savaş" yerine "barış" istedikleri için, umuda yol açmak için "silah" yerine "oyuncak" taşıyan masumları da kaybettik. Bu katliamla bir kez daha hepimize "insanlık" adına ihanet edildi, bir kez daha hepimiz öldürüldük ve çok vakit geçmeden içimizdeki acıyı ve öfkeyi ifade etmek istediğimizde de müdahale ile karşılaştık. Katliamları meşrulaştırmak adına "bir grup öfkeli genç" denildiği sürece daha çok can gidecek ve daha çok öldüreceksiniz. Bu çatışmaların hangi siyasete çıkar sağladığının da hiçbir önemi yok, biliyoruz ki bu siyaset rezildir ve bize ancak daha da karanlık günler getirir. Yaşamlarımızda sadece ölüm kaldı, insan olacakken insanlığın kaybedildiği, ölümün sürekli hiyerarşi oluşturduğu, vicdanın olmadığı bir hayat sunuyoruz gün geçtikçe..
Suruç'ta katliam oldu, bazılarına bu kadar kötülük yetmedi ama. "Kınamak" çare olsaydı bugün ne katliamlar olurdu ne de soykırımlar. Acı ve ölüm için sevinmek, birilerini kendi gibi görmediği için onları ölüme terk etmek de var ne yazık ki. Bazı şeyler okudum, bazı "insanlar" bu katliama seviniyor, hatta ölü sayısını az buldukları için memnuniyetsizliklerini dile getiriyorlar. Yazıklar olsun. Üstelik "bir grup öfkeli genci" kimi buna dahil etmeden başkalarını suçladı. Bu kadar yalan, bu kadar inkar, bu kadar üç maymunu oynamak, bu kadar kötülük...Hem de bu kadar çok can giderken! Tekrar ediyorum, yazıklar olsun.
Çok fazla sözüm yok, zaten söyleyecek bir şey bile kalmadı. Tek söz sanırım içimizin ne kadar yandığı ile ilgili, çok yandı artık. Devletler öldürdükçe, onların cinayetine birileri sevindikçe, çıkar ilişkileri bunlar üzerine kuruldukça bizim ruhumuz nasıl şenlenebilir ki zaten, kalbimiz bu kadar acırken... Ve evet, acımız var ama öfkemiz artık kocaman. Bu sebep olunan ve yaratılan öfkeye artık ne denilirse denilsin, büyük ihtimalle "terörist" ilk sıfat olacaktır, olsun. Yeter ki devlet terörü bitsin. Bazen neşeli şeyler olan bu köşede bugün ne yazık ki fazlasıyla üzüntü var; o güzel insanları, her birinin hepimizi aydınlatacağı belliydi, o kadar güzeller çünkü. Onlar umut için yola çıktı, birilerinin hoşuna gitsin veya gitmesin ama biz de kaldıkları yerden var olmaya çalışacağız, elimizden ne geliyorsa bu kötülükler için karşı duracağız. Tüm temenni, bunların hesabının sorulması, artık içimizin yanmaması. Çünkü unutamayacağız.
