Giriş
Soma’dan başka bir şey düşünmek mümkün mü ki yazmak mümkün olsun? İçimiz yanıyor, canımız acıyor. Her an daha da kötü haberler, daha da acı hikayeler geliyor Soma’dan. Ümitler tükeniyor.
Soma koskoca bir morga dönerken kimileri siyaset, kimileri ajitastyon yapmanın peşinde. Sosyal medya birbirinden etkileyici içerikle dolu. İnsanlar tepkili. Kimi olanlara, kimi neden olanlara kimiyse bu tepkileri ortaya koyanlara… Herkes patlamaya hazır bir bomba gibi. Ülkece yastayız ama hepimiz farklı duygulardayız.
Zaten ne zaman böyle bir felaket olsa sahneye farklı karakterler çıkar. Kurtulanlar, ucuz kurtulanlar, kurtulamayanlar, kurtulamayanların yakınları, yakınlarının yakınları, duyarlılar, duyarsızlar, politikacılar ve umursamazlar, bunlardan başlıcalarıdır. Herkes kendine bu rollerden birini belirler. Kimi isteyerek kimi istemeyerek...
Sonra bir bakmışsın ne, neden olmuş, kim, nasıl ölmüş hepsi unutulmuş. Geriye bir tek anlamsız güç savaşları, abartılı duygu sömürüleri kalmış.
Halbuki yastayız. Ve yas tutmanın evreleri inkar ile başlar, kızgınlık ile devam eder. Sonrasında insan kendini suçlu hissetmeye başlar ardından da üzülür. Bu duyguları korku ve depresyon takip eder.
Bizse ülke olarak hiçbir zaman tam olarak yas tutmanın tüm evrelerini tamamlayamıyoruz. Kimimiz inkara sarılıyor kimimiz öfkeye, ateş düştüğü yeri yaktığından hayatını kaybedenlerin aileleri de üzüntü ve depresyonu üstleniyor. Kimse sorumluluğu üstlenmediği ve bu sorumluluğun sonucuna katlanma gereği duymadığı için korku ve kendini suçlama duygusu ise hep havada kalıyor.
Sonuç: Ülke olarak yastan hiç çıkamıyoruz aslında! Yas tutulacak konular üst üste geliyor. Biri bitmeden diğeri başlıyor. Sorumluluk almayanlar sorumsuzluklarına devam ediyor. Ve ne yazık ki hiçbiri tam olarak cezalandırılmıyor. Durum böyleyken cezayı da halk çekiyor. Depresyondan, öfkeden ve üzüntüden bir türlü kurtulamıyor!
300’e yakın can bir hiç uğruna yok oldu. Soma koskoca bir morga döndü. Hepimiz yastayız. Maalesef ki ne ilk ne de son kez. Birileri çıkıp sorumluluğu üstlenmedikçe, bir ülkeyi yasa boğmanın sonuçlarından korkmadığı sürece de yasta olmaya devam edeceğiz…
Size yastan çıkmanın 10 yolunu yazabilirdim bugün. Ama ben yastan çıkmak yerine yasımızı tam olarak tutmamız gerektiğine inanıyorum. Suçluluk duygusunu da korkuyu da yaşayalım ve yaşatalım diyorum. Çünkü ancak o zaman yeni yasların önüne geçebileceğimizi biliyorum!
