A. Yavuz Kocaömer Bir yıl böyle geçti (3)
HABERİ PAYLAŞ

Bir yıl böyle geçti (3)

Haberin Devamı

Sevgili okurlarım, 2 hafta önce 1 yıldır bu köşede yayınladığımız yazıları gözden geçirmeye başlamıştık. Bu hafta yine kaldığımız yerden devam ediyoruz.

Milli Takımımızın büyük başarısı (28 Temmuz 2014)

Türkiye Tekerlekli Sandalye Basketbol Milli Takımımız, Mayıs’ta İstanbul’da düzenlenen 6. Dr. Trawinski Uluslararası Tekerlekli Sandalye Basketbol Turnuvası’nda başarı kazanmıştı. Haziran’da Almanya-Frankfurt’ta yapılan ‘World Cup’ta da adından söz ettirmişti. Özellikle Alman spor medyası, son günlerde milli takımımızı dünya şampiyonasının gizli favorisi olarak gösterdi.

Cesur Yüreklerimiz Dünya Üçüncüsü

Nitekim 5-15 Temmuz tarihleri arasında Güney Kore’de yapılan Dünya Tekerlekli Sandalye Basketbol Şampiyonası’ndan sonra sosyal medyanın yanında bir gazetenin ekinde ‘Cesur Yüreklerimiz Dünya Üçüncüsü’ oldu başlıklı bir söyleşi yayınlandı. Bunun dışında küçük haberlerle medyamız bu konuyu geçiştirdi. Bu Dünya Şampiyonası’na katılan 16 takımın neredeyse tamamı ülkemizden 20, 30, 40 hatta 50 sene önce tekerlekli sandalye basketboluna başlamış. Ülkemizdeki engelli sporcularımız ise, 90’lı yıllarda bu sporla tanıştı. Önce hastanelerde kullanılan sandalyelerle başlayıp bugünlere kadar geldiler. Bunda da en büyük pay, Türk insanının yeteneği ve öğrenme arzusudur. Daha fazla devlet ve sponsor desteği olursa ülkemizde engelli sporları gelişmeye devam edecek.

[[HAFTAYA]]


Başarı öykülerini paylaşacağız


Yine geçtiğimiz haftalarda, Samsun Mustafa Dağıstanlı Spor Salonu’nda gerçekleştirilen Dünya 21 Yaş Altı İşitme Engelliler Dünya Basketbol Şampiyonası’nda Milli Takımımız, Amerika Birleşik Devletleri’nin ardından Dünya ikincisi oldu. Medyada herhalde fazla yer bulmayacak ama, bugünlerde Almanya’nın Suhl kentinde Bedensel Engelliler Dünya Atıcılık Şampiyonası yapılıyor. Onların sonuçlarını ve kısa başarı öykülerini de sizinle önümüzdeki hafta paylaşacağız.

‘Engellilerle dalga mı geçiliyor?’

Çarşamba Bedensel Engelliler Derneği Başkan Kerim Deniz’den bir mail aldık. Aşağıda yorumsuz olarak sizlerle paylaşıyoruz. “Toplu taşımayı ücretsiz kullanacağız, yasa çıkıyor olmuyor, torbaya konuyor, torbadan çekiliyor yine olmuyor. Allah aşkına siz bizimle dalga mı geçiyorsunuz? Madem yasa yaptın, arkasında duracaksın. Yasalara rağmen uyulmuyor, hukuksuzluk devam ediyorsa, devletsin gereğini yapacaksın. Neden mi bahsediyorum?

Hani toplu taşıma ücretsiz olacaktı?’

Otobüslere binemeyen, binip de ücreti tahakkuk edilen, horlanan, azar işiten, ikinci sınıf muamelesi gören engelli vatandaşımdan bahsediyorum. Hani bu insanlar toplu taşımayı ücretsiz kullanacaktı, otobüsler bu kişilerin ulaşımına uygun olacaktı, hani nerede? Siz hiç; Çarşamba- Samsun, Terme-Samsun, Ayvacık- Samsun ve Salıpazarı-Samsun hattında çalışan toplu taşıma araçları ile seyahat ettiniz mi? O hatlarda yolculuk yapan engellilerin ne çektiklerini biliyor musunuz? Bakın anlatayım: Tekerlekli sandalyeli zaten binemiyor. Adamın engelli olduğu belli. Koltuk değneği var, ayağı veya kolu kesik. Otobüse biniyor, biletçi bilet vermek bir yana “Paso” diyor. Gösteriyorsun, “Bu geçmez belediyeler artık paso vermiyor” diyor. “Ne istiyorsun?” diye sorulduğunda “Şu politikaları mı ne oradan kimlik olacak” diyor. O dediği yer, Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü. Onu da gösteriyorsun ama “Bedava olmaz yarı ücretini ödeyeceksin” diyor ve ilave ediyor: “Bu böyle olmaz, bedava diye herkes otobüse biniyor, mazot 5 TL olmuş zarar ediyoruz.” Bu engellileri rencide ediyor. Yahu kardeşim bu adamlar senin otobüsüne gereksiz yere niye binsin de seni zarara uğratsın. Hesaplasan, orana vursan günde her otobüse bir engelli ya düşer ya düşmez. Bir de bu insanların sağlık sorunu var. Bunların işi daha çok hastanelerde olur. El insaf yahu! Bizler kanunla, kanunu uygulayanlar arasında sıkışmış mağdur insanlarız. Gereğinin yapılmasını istiyoruz.”

ÇENGELLİ PANO

Sesimi duyan olur mu?’

Yüzde 45 engelliyim. Sesimi duysunlar diye çalmadığım kapı kalmadı. Her şey 2 evladım için. Oğlum ilkokul 4’de, kızım 5 yaşında. Evim kira, bir dikili ağacım yok. Oğlumun servis parasını, kiramı, faturaları ödeyemiyorum. Nice zengin iş adamlarımız var, elimden tutsalar çok mu şey istiyorum? Çocuklarım kışlık giyecek istiyor, duymazdan geliyorum. Canım sağ oldukça çareler arayacağım. İnsanlardan ricam gereksiz yere aramasınlar. Kiramı ödeyemedim, evden çıktım. Eşyalarımı geri almak için senet imzaladım; 2 bin lira. 350 TL kira veriyorum. 3 ayda bir engelli maaşı alıyorum. Rahmetli Sakıp Sabancı’nın kızı Dilek Sabancı’dan beni duymasını ve yardım elini uzatmasını rica ediyorum. Yeter Aycan/Samsun Tel: 0541 578 19 70

‘Maket yapıyorum’

5 yıldır cezaevindeyim. Sizlerden para istemiyorum. Ben maket yaparak ihtiyaçlarımı karşılıyorum. Benim ricam bana yelkenli gemi model resimleri göndermeniz. İnternetten çıktı da alıp yollayabilirsiniz. Bu iyiliğiniz karşısında ilk modeli yapıp size armağan edeceğim. Sesime kaç kişi yanıt verir bilmiyorum. Umutsuz değil, umutlu bir dünyada soluklandığımı düşünüyorum, yoksa yanılıyor muyum? Coşkun Koç E Tipi Kapalı Cezaevi /Kütahya

‘Mektup gönderin’

* 1 yıldır cezaevindeyim. 23 yaşındayım. Antakyalıyım. Hiç kimsem yok. Maddi yardıma ihtiyacım var. Adrese postane ile havale yapabilirsiniz. Ayrıca herkesten mektup bekliyorum. Abdulkadir Boyacı 4 Nolu L Tipi Kapalı Cezaevi C-13 Koğuşu Silivri/İstanbul

*25 yaşındayım, 1.86 boyundayım. Üniversite mezunuyum. 40 yıl, 10 ay ceza aldım, 20 yıl burada kalırım. 1 yıldır hapisteyim. Maddi yardım istemiyorum. Sadece mektup yazmanızı rica ediyorum. Tolusel Beğen E Tipi Kapalı Cezaevi D/7 Koğuşu/Manisa

Sıradaki haber yükleniyor...
holder