A. Yavuz Kocaömer Bursiyerlerimizden gelenler....
HABERİ PAYLAŞ

Bursiyerlerimizden gelenler....

Türkiye Engelliler Spor Yardım ve Eğitim Vakfı’nın (TESYEV) burs verdiği öğrencilerle, daha önce yazdığımız gibi, 23 Mayıs 2015’de İstanbul Bostancı Dedeman Hotel’de bir araya gelmiştik. Daha sonra gençlerden çok sayıda mektup ve mailler alıp bazılarını sizlerle paylaşmıştık. Aşağıda ikisini daha bilgilerinize sunuyoruz...

'Bugünüm adeta bir rüya’

“Üniversiteye başlamadan önce, ekonomik sıkıntımız yüzünden 1 yıl dondurduğum okuluma ne ile, nasıl gideceğim endişeleriyle boğuşurken sizden gelen telefon ve burs başvurusu yapmamızı söylemeniz bütün dünyamı aydınlattı. Bana sanki dünyaları vermiştiniz. Biliyordum çok zor olacaktı okumak ama bunu yapmalıydım. Öyle de oldu. Ulaşım bir yandan, engelliye uyumlu evlerin olmayışı, asansörlü evlerin çok pahalı olması... Üç ev değiştirdik. Zor bir bölümde okuyorum ve bana emeği geçen siz sevgili Türkiye Engelliler Spor Yardım ve Eğitim Vakfı (TESYEV) aileme de mahcup olmamak için tüm gayretimle çalıştım; annem de yanı başımdan hiç ayrılmadı. Geldiğim nokta bir rüya gibi... Hâlâ inanmakta güçlük çekiyorum.

[[HAFTAYA]]

Haberin Devamı

‘İki plaket getiriyorum’

Yavuz Abi, sana fakülte ve bölüm birinciliği plaketimizi getiriyordum. Plaketimizi diyorum çünkü annemle bana birlikte verildi plaket; ama biz biraz utandık. “Çok mu kibirli oluruz acaba?” diyerek, sadece başarı belgemizi getirdik. “Türkiye Engelliler Spor Yardım ve Eğitim Vakfı’nın (TESYEV) son toplantısına mı katılıyoruz?” diye de kendimize soruyor, buna da inanmak istemiyorduk annemle beraber. Sizlerden ayrılacağız diye üzülüyorduk aslında. İki duygu bir aradaydı. Biri başarımı sizlerle paylaşmak, diğeri sizleri son defa görüyor olmamdı. Hayatımızda yaşamayacağımız, göremeyeceğimiz kalitedeki organizasyonların içinde olduk. Beş yıldızlı otelde konaklamanın hazzını ve ayrıcalığını yaşadık. İstanbul’un birçok güzelliğini görme fırsatı bulduk. Dahası evimizden, köyümüzden çıkıp seyahat etmenin özgürlüğünü hissettik. Dünyanın öbür ucu da olsa gidebilme cesaretini öğrendik.

'2 yıl daha sizlerleyim’

Yavuz Abi ve değerli eğitmenlerimiz, sıcak ve samimi oluşunuz bize güven verdi, önemsendiğimizi hissettik. Can Yücel’in ‘Değer verdiğin kadar değerlisin. Sevildiğin kadar sevilirsin’ sözlerini hatırladım bunları yazarken. Evet, sizler bizlere o kadar değer veriyorsunuz ki; sizlere nasıl değer vermeyiz! Bizleri o kadar seviyorsunuz ki; sizleri nasıl sevmeyelim! Birbirimizden çok şey öğrendiğimiz bir gerçek. Hepimizinki bir başarı hikayesi. Keşke hepimiz hep birlikte Türkiye’yi gezebilsek. Anıtkabir’i, Mevlana’yı, Peri Bacaları’nı, Hacıbektaş Veli Türbesi’ni, Urfa Balıklı Gölü, Mardin Taş Evleri... Çok uç ve masraflı bir hayal bu! Engelli uyumu da yok ülkemizde. Annem, Biyo Mühendislik bölüm hocalarıyla görüştü. Bölüm başkanı ve bir Doç.Dr. hocamız yüksek lisans için beni kabul edeceklerini söylediler. Disiplinler arası bir eğitim olacak. Mekanik kol, bacak vs. Bu güzel haberi de sizlerle paylaşmak istedim. Ayrıca annem engelli birim hocamızla, benim adıma araştırma görevliliği kadrolarında kontenjan açılması için de YÖK Başkanlığı ve Engelli Öğrenci Birim Başkanlığı’na dilekçe, faks yolladı. İnşallah bu gelişmeler olursa yine sizlerle paylaşırım. Yüksek lisans öğrencisi oluyorum inşallah! Bu demek oluyor ki; iki yıl daha sizlerleyim. Gönlünüz huzurla, evleriniz neşeyle ve sağlığınız sıhhatle dolu olsun dualarımla sözlerimi sonlandırıyorum.” Nehir Arslan Gaziosmanpaşa Üniversitesi

‘Hep başrolü alalım’

“Her zaman penceremizin önünde içeri girmeye hazır bir güneş vardır aslında. Kışın bile... Sabırla bekler pencerenin açılmasını. Çoğumuz için davetsiz misafir olsa da, küçük bir boşluktan ilk fırsatta giriverir içeri çoğu kez. O küçücük boşluk da yoksa, camımızdaki buzları eritir ki, varlığını fark edebilelim. Olur ya, belki davet ederiz içeri. Bize bile sormadan içimizi ısıtan o güneş, umuttur işte. Her ne kadar farkına varamasak da fersah fersah uzak değil, bizimledir o. Mesela, gülebilmektir umut. Gözlerimizdeki ışığı kaybetmemek mesela. Sendeleyerek yürüdüğümüz yola bile devam edebilmektir ya da... Dalları budanan bir ağaçtır umut. Karamsarlığa karşı daha gür bir güçle direnir her defasında! Bizler ve diğer arkadaşlarım için o güneş, o davetsiz misafir TESYEV’in örnek bursiyerleri yazınızda okuduğum başarı örnekleridir. Bir kez daha gördük ki iyi kahramanların olduğu öyküler, mutlu biter! Engelli Kamu Personeli Seçme Sınavı (EKPSS) ile ataması yapılan tüm arkadaşlarımı tebrik ederken, hayatlarımızın figüranı değil, başrol oyuncusu olalım, ayaklarımızın üzerinde duralım! diye destek veren tüm TESYEV ailesi ve Yavuz Kocaömer’e teşekkürlerimi sunarım.” Senem Arıca Yıldırım Beyazıt Üniversitesi İnsan ve Toplum Bilimleri Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı 4. sınıf öğrencisi

Duyuru

Bu köşe ile ilgili yorumlarınızı www.tesyev.org sitesinden ‘Yazarlarımız’ bölümüne tıklayarak yapabilirsiniz.

ÇENGELLİ PANO

Kitap ve mektup mektup bekliyoruz’

- 2 yıldır cezaevindeyim. 5 yılım daha var. Kitap okumayı çok seviyorum. İdaremizin vermiş olduğu çoğu kitabı okudum. Bana ağırlıklı olarak roman gönderirseniz çok sevinirim. Ayrıca mümkünse M beden elbise, 41 numara ayakkabı rica ediyorum. Mektup arkadaşlığına da sıcak bakıyorum. Samet Çağrı Orun E Tipi Kapalı Cezaevi C-13 Koğuşu/ Manisa

- 3 senedir cezaevindeyim. Okumayı çok seviyorum, çok uzun süre cezaevinde olacağım. Yurdumun iyi, güzel, temiz ve merhametli insanlarından roman, ansiklopedi istiyorum. Mektuplaşmak isteyen olursa da memnun olacağımı belirtmek isterim. Orkun Usanmaz 3 Nolu T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu D/ 3 Koğuşu Yenişakran-Aliağa/ İzmir

-20 yaşındayım, 3 yıldır cezaevindeyim. 43 sene cezam var. Kitap okumayı çok seviyorum. Sizlerden kitap göndermenizi ve mektup yazmanızı rica ediyorum. Cengiz Karakuzulu/H Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu F-6 Oda Şehitkamil/Gaziantep

- 35 yaşındayım. 9 yıldır özgürlüğüm engelli. Yüreği ve sohbeti güzel, yalnızlığımı paylaşacak herkesten mektup bekliyorum. Ali Yusuf Çakır/E Tipi Kapalı Cezaevi -2 Koğuşu Ümraniye/İstanbul

Haberin Devamı
Sıradaki haber yükleniyor...
holder