Giriş
Diktatörler vicdan muhasebesi yapmaz. Zaten yapsalar diktatör olmazlar. Yani diktatör olmanın ilk şartıdır; vicdan muhasebesi yapmamak. Kenan Evren 12 Eylül döneminde idamlar gündeme geldiğinde “Asmayalım da besleyelim mi?” demişti.
“Beslemedikleri” 50 genç insan asıldı.
Yıllar yıllar sonra “Adalet yerini bulsun diye bir sağdan bir soldan asıyorduk. Eğer sağdan 2 asmışsak ertesi gün 2 de soldan asıyorduk” dedi.
Peki pişman mıydı?
Hayır. “İdamları imzalarken ellerim hiç titremedi. Bugün olsa gene idam hükümlerini imzalardım” diyordu ölmeden önce.
Gerçekten vicdanı yokmuş.
Kızı da geçen gün televizyonda söyledi; “Babamın yaptıkları konusunda aile olarak hiçbir vicdani muhasebe içinde olmadık, içimiz çok rahat.”
Kenan Evren’in kızının “İçimiz rahat dediği” şey şunlar;
12 Eylül’de 10 bin dava açıldı, 230 bin kişi yargılandı.
7 bin kişi için idam cezası istendi.
517 kişiye idam cezası verildi.
Haklarında idam cezası verilenlerden 50’si asıldı.
İdamları istenen 259 kişinin dosyası Meclis’e gönderildi.
300 kişi kuşkulu bir şekilde öldü.
171 kişinin “işkenceden öldüğü” belgelendi.
Cezaevlerinde toplam 299 kişi yaşamını yitirdi.
14 kişi açlık grevinde öldü.
3 kişiye “doğal ölüm raporu” verildi.
43 kişinin “intihar ettiği” bildirildi.
Keşke vicdan muhasebesi yapsaydı.
Yapmak bir yana kızı “70 milyonun 60 milyonu babamı takdir ediyor” diyor.
Haklı olabilir, 70 milyonun 60 milyonu Kenan Evren’i takdir edebilir.
Ama vicdanın sesi tam musalla taşında gelir seni bulur.
İki kadının “Haram olsun” sözleri, oynanan tiyatro sahnesini dağıtır.
Yakınları acının etkisiyle farkında değil belki de; dün yapılan yalnız bir diktatörün cenaze merasimi değildi. Dün, insan haklarını ihlal eden, hukuksuzluğa imza atan, kendisi gibi düşünmeyen herkesi düşman gören, zulümden yana olan herkesin ders çıkaracağı “ibreti alemlik” bir gündü.
Tabii ders almasını bilene.
