Esas terörle mücadele şimdi başlıyor

Birkaç yıl önce daha doğru düzgün adı bile konamayan kiminin Kürt Açılımı kiminin Milli Birlik ve Kardeşlik Projesi dediği Çözüm Süreci’nin başladığı günlerdi. Diyarbakır’daydım. Ulu Cami’nin önündeki kahvehanede otururken 50’li yaşlarda bir abi geldi oturdu yanıma. Gazeteden, televizyondan tanımış olacak ki “Gazetecisin sen değil mi?” dedi. “Evet” dedim. “Biz artık ölmekten usandık. Kurban olayım buna bir çare bulsunlar. Yazacaksan bunu yaz” dedi.

Çözüm Süreci’ne can veren en büyük iradeydi bu. Ölmekten ve kirli bir savaş uğruna birbirlerini öldürmekten usanmıştı bu toprağın çocukları...

Bir örgüt düşünün ki sözüm ona Kürtlerin hakkını savunduğunu söyleyerek 30 yıldır en çok Kürtlere zarar veriyor. Bu nasıl bir hak savunmaktır ki 1984’ten bu yana Türkiye’de kan döken PKK’nın 32 yıllık cinayet bilançosunda en çok can veren Kürtler.

Dün ve önceki gün güvenlik güçlerine teslim olan PKK’lıların görüntülerini görünce aklıma Diyarbakır’daki o abinin sözleri geldi. En büyüğü 20 yaşında onlarca genç yüzleri, bedenleri ve en kötüsü de ruhları harabeye dönmüş bir şekilde pişmanlık içinde teslim oluyordu. Son dönemde aldığımız en güzel haberdi bu... Terörle mücadele diye bir şey varsa o da buydu: Kaderine ölüm biçilmiş bu çocukları bir cinayet şebekesinin kanlı ellerinden kurtarmak. Ve esas terörle mücadele şimdi başlıyor. Çünkü teröre vurulacak en büyük darbe, örgütün damarlarına saldığı zehirden kurtulup devletin şefkatli kollarına sığınan bu gençlere insanca bir hayat sunmaktır. Devlet, milletin umuduysa eğer o umudun ta kendisidir yaşamak. Unutmayın, akan kandan sadece vampirler mutlu olur.

Devlet ölmek-öldürmek için değil, tüm bu vampirlere inat insanını yaşatmak için var. 30 yılda toprağa verdiğimiz binlerce insandan bize kalan şudur: Terör, ölerek ya da öldürerek bitirilemiyor, bu meselenin çözümü ölümden geçmiyor.