Giriş
Beylikdüzü TÜYAP’ta açılan Kitap Fuarı’nı yarım milyon kişi ziyaret etmiş. Tanığıyım, doğrudur. Altı yıldır Notre Dames de Sion Lisesi’nin verdiği Edebiyat Ödülü’ne bu yıl Türkiye’de ilk kez verilen Liseliler Edebiyat Ödülü de eklendi. Lisenin öğrencilerinden oluşan 33 kişilik jüri, Amelie Nothomb’un “Yağmuru Seven Çocuk” kitabını seçti. Ödül töreni, fuarda her yıl yaptığımız panelde gerçekleşti.
[[HAFTAYA]]
Cumartesi günü TÜYAP’taydık. Fransız Müdür Yann de Lansalut, salonlarda nefes almayı zorlaştıran kalabalığı görünce “Türkler kitabı bu kadar seviyor da niye almıyor?” gibi akılcı bir soru yöneltti. Fransız müdürün şaştığı bir başka konu da salonlardan birinin okul kitapları ve testlere ayrılmış olmasıydı ki “Kitap fuarında bu asla olmaz!” diyordu. Bizim fuar bir tür panayır.
Okur kitaba da değil, yazara bakıyor: Elini sallasan kitabını imzalamak için okur bekleyen ünlü bir yazara çarpıyorsun! Oysa okurlar onları dinleyebilecekleri salonları dolduruyor ki yüzlerce bu tür toplantı var. Çıkışta binlerce kişi evlerine gidebilmek için metrobüse hücum etti, durak mahşer yeri gibiydi! Trafik işkencesine rağmen kitap sevgisine de şapka!
Bir ileri, bir geri, yersen!
Salı günü TBMM’de grup toplantıları yapılır, parti başkanları kürsüye çıkıp birbirlerine laf çakar ya. En çok sesi çıkan da her zaman RTE olur; cumhurbaşkanı seçildiğinden beri kurtulduk diyordum, baktım salı günü yine mikrofonda, bağırıp duruyor.
Tam grup toplantıları saatinde imam hatip açılışında konuşuyor, gündemi kapıyor. Bir saate yakın nasıl da inatla bütün orta öğretimi imam hatipe dönüştürdüklerini, burada okuyan öğrencileri 15 katına çıkardıklarını anlattı. Okullarının imam hatip lisesine dönüştürülmesine karşı çıkanları dinleyen yok.
Zorla, bağırta bağırta! Taksim Gezi Parkı’na da kışlayı yaptıracağım inadı sürüyor ama biraz daha temkinliler. Halka soracaklarmış. E öyleyse niye gecenin bir saati parka iş makineleri giriyor? İstanbul, dünyanın en dikkat çekici illerindendir. Ama ne yazık ki en az yeşile sahip ilidir. En son Park Orman’ı da imara açtılar. Park yok, imara iştah çok!
ŞEHİR TİYATROLARININ 100. YILI
Cumhuriyetten bile eski, kaldırılır mı korkusu yaşıyoruz, şu hale bak. Belediye Başkanı Kadir Topbaş’ın da katıldığı İstanbul Belediyesi Şehir Tiyatroları 100. yıl kutlaması neyse ki böyle bir tehlikenin şimdilik olmadığı izlenimini verdi. Çok hazırlanmışlar, müzikallerden, yerli yabancı eserlerden, şarkılardan bir demet sundular. Davetlilere ısrarla şık giyinmeleri hatırlatılmıştı.
Böylece siyah tuvaletli kadınlar ve smokinli beyler, demirhindi şerbeti ve leblebili bozalarımızı içtik aralarda! Cihan Ünal’ın 4. Murat ve Atinalı Timon’dan seçtiği tiratlar, anlayana çok anlamlıydı, sanatçı otosansür yapmıyor! Şehir Tiyatroları özerk kalarak yaşamalı.
Koca şehirde halkın ulaşabildiği nitelikli kültür olayı ne kaldı ki?
