Giriş
Mahalle Baskısı sevmediğim bir laf. Ama herkese kendi mahallesini hatırlatıyor.
Bana da büyüdüğüm mahalleyi düşündürüyor.
Bizim mahallede delikanlılar vardı. Dışardan gelen kötü niyetliler, önce onlara toslardı.
Çünkü mahallenin namusu onlardan sorulurdu.
Önce o delikanlılar kayboldu gitti.
Sonra da zaten mahallede namusu korunacak bir şey kalmadı.
* * *
Mahallenin bir anayasası vardı, tıkır tıkır işlerdi.
[[HAFTAYA]]
Orada halk filozofları vardı.
Herbiri her gün bir atasözü üretirdi.
Kimse mahkemelik olmazdı.
Çünkü hep racon kesilirdi.
Mutfak terbiyesi vardı.
Sofra âdabı vardı.
Tanrı Misafiri diye bir kavram vardı.
Sizin şimdi mahalle baskısı dediğiniz zıkkım, bizim mahalleden hiç geçmedi. Orada ortak ruh vardı.
* * *
Ne yazık ki o güzelim mahalle, bugün yüksek apartmanlarla dolmuş.
Top oynanacak tek arsa kalmamış.
Bakkal kapanmış.
Kahve duruyor ama tavla oynayan yok. Taksi şoförleri hep yabancı.
Komşular birbirini hiç tanımıyor.
* * *
Benim mahallem yaşasaydı, mahalle baskısına bile razıydım.
Sokak kültürü nedir bilmeyen adamlar bugün dillerinden mahalle baskısı lafını düşürmüyorlar. Acaba hangi mahalleden bahsediyorlar?
Sanırım bu lafı ilk kullanan profesör bile pişman olmuştur piyasaya sürdüğüne....
Hele birilerinin ağzına hiç yakışmıyor. Her mahalle baskısı dediklerinde, şarkıcı olmak için evden kaçan kızlara benziyorlar.
