Giriş
Farkında mısınız, herkesi içine çekecek büyük bir girdabın önündeyiz, ama bazıları kurtulacağını zannediyor.
Siyasi rekabet kavgaya, kavga küfre, küfür yumruklaşmaya, yumruklaşma tabanca ve mermiyle saldırıya dönüştü.
Savaş arkada siyasetçiler, önde gazeteciler eliyle yürüyor. Gazeteciler öldürücü vuruşta mermiden hızlı hareket ediyor.
Gazeteler halka bilgi vermek için değil iktidar savaşlarında silah olarak kullanılıyor. İktidara yakın olanlara göre muhalif olanlar kötü, muhalif olanlara göre iktidara yakın olanlar.
Gerçekle yalan karıştı
Sabah bayiye gidenler bilgi için değil öfkesinin rengine göre gazete alıyor.
Yalan yanlış demeden içindeki öfkeyi kim dile getiriyorsa eller o gazeteye uzanıyor. Gazeteler, karşı grubu kitlesel olarak imha araçlarına dönüşmüş durumda.
Vatandaşlar da sokakta, kahvede akşama kadar birbirleriyle o doğrular ya da yalanlarla tartışıp duruyor. Herkes işini yaparken basın özgürlüğünün arkasına sığınıyor.
Demokrasiyi sadece özgürlük zannedip sorumluluk boyutunu unutan ve kendisi gibi düşünmeyenlerin hakkına saygı olarak görmeyenler basın özgürlüğünü de yalan haber yapmak sanıyor.
Şehit cenazesine katılan CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’na Fatih Camii’nde bir tabanca mermisi atılması işte bunun sonucudur. Tıpkı Can Dündar’a İstanbul Adliyesi önünde tabancayla ateş edilmesi gibi.
Camide planlı eylem
Saldırgan cebinde mermiyle cenazeye geliyor ya da orada bulunan birisinden alıyor ve Kılıçdaroğlu’nun önüne atıyor.
Bundan daha planlı ve ciddi ölüm tehdidi olabilir mi?
Evet saldırgan o mermiyi o gün cebine koydu ama bu fikir kafasına çok önceden yerleştirildi. Hem de ‘siyasetçiler’ ve ‘gazeteciler’ tarafından. O siyasetçiler nefret ve kinden beslenenlerdir.
O gazetecilerse muhalif gördüklerinin ismini ve resmini manşetlerinde kanlı terör örgütleri ile yan yana getirenlerdir.
Mermi tabancayla buluştuğunda
Özellikle hükümete yakın gazetelerin aylardır, haftalardır Kemal Kılıçdaroğlu ile ilgili yaptığı yayınları hatırlayın.
Adını bir araya getirmedikleri terör örgütü kalmadı. Bir gün ‘PKK’lı’ bir gün ‘DHKP-C’li’ dediler.
Ve o yalanı o kadar sık tekrar ettiler ki taraftarlarını inandırdılar. Bir kişinin önüne mermi atmaktan daha açık ölüm tehdidi olabilir mi? Sadece tabancası eksik.
O mermi tabancayla buluştuğu gün artık çok geç olacak. O gün geldiğinde mermi o saldırganlar, tabanca da gazeteciler olacak.
