Ne çileymiş...

Gülle gibi lafları, kimseye hakaret etmeden söyleyebilmek, ayrı bir sanattır.
Bunu beceremeyen siyasetçiler, kahvehane politikasına mahkûm olurlar.
Ve toplumun çok gerisinde kalırlar.
* * *
Evlerimizin içine çocukları ürkütecek tonda yansıyan sesler, Türk Siyaseti’nin kaderi olamaz.

[[HAFTAYA]]

Bu yüzden, çok siyasetçi tasfiyeye uğradı. Hâlâ ders almayanlar varsa, biliniz ki onlar da yolcu.
70 model siyaset, artık gülünç oluyor.
Çok bağıranların, tıpkı topu en yükseklere diken geri zekalı futbolcular gibi, on para etmediğini öğrenmeyen mi kaldı?
* * *
Her gün konuşursanız, elbet bazen saçmalarsınız.
Haydi o neyse.
Bari alçak sesle saçmalayın.
Ama mikrofonu görünce çıldırıp, kamerayı görünce cinnet geçirip, kimi azarlıyorsunuz? Salondakileri mi?
Ekran başındakileri mi?
Hırçınlığın, hiçbir partiye ve hiçbir partiliye hayrı yoktur.
* * *
İfade özgürlüğünü savunanlar, önce ifade âdabını öğrenecekler.
Türkçeyi çok iyi konuşuyor olabilirsiniz. Müthiş bir hatip de olabilirsiniz. Ama terbiye yoksa bunlar neye yarar? Unutmayın...
Terbiye, tahsilden daha mühimdir.
* * *
Bunları yarın salıdır, yine gurup toplantıları var diye yazmıyorum. Zaten salıdan salıya olsa razıydık...
Ama her gün nedir bu çile?