Giriş
Sevgili Beşiktaşlı ağabeyim, usta oyuncu Zafer Algöz’le buluştuk geçenlerde. Şener Şen’den sonra gelen kuşağın tartışmasız en iyi oyuncusudur Zafer Algöz. Böyle büyük bir oyuncuyu tiyatro sahnesinde görmemek büyük kayıp. Zafer Abi’ye bu sitemimi anlatırken müjdeyi verdi: “Şu sıralar Londra’yı kasıp kavuran bir oyunu Türkiye’de oynamaya hazırlanıyorum.”
Söz tiyatrodan açılmışken Zafer Algöz, Devlet Tiyatrolarında yöneticilik yaptığı yıllarda İstanbul’da şehirde yaşayanların sanatsal aktivitelere olan ilgisi, katılımı ve eğilimleriyle ilgili profesyonel bir kamuoyu araştırma şirketine bir çalışmadan bahsetti.
Okurken gözlerinize inanamayacaksınız.
Çok değil birkaç sene önce yapılan araştırmaya göre 12 milyonluk şehirde tiyatro da dahil sanatsal aktivitelere gidenlerin sayısı sadece 600 bin kişi. Bir başka deyişle, İstanbul’da yaşayan her 100 kişiden sadece 5’i sanatsal aktivitelere ilgi duyuyor, katılıyor. Bu 600 bin kişinin demografik kırılımı ise içler acısı. İstanbul’da yaşayıp sanatsal aktivitelere gidenlerin neredeyse tamamı ya 25 yaşından küçükler ya da 40 yaşından büyükler...
Bu da şu demek: 25-40 yaş arası İstanbullular sanatsal aktivitelere neredeyse hiç ilgi duymuyor. Araştırmada enteresan bir de detay daha var: Yaşam gailesi, ekonomik sıkıntılar gibi gerekçelerle şehirdeki sanatsal aktivitelere katılmayan 25-40 yaş arası İstanbulluların bir istisnası var! Nedir o? Komedi içerikli filmler ve oyunlar. Anlayacağınız İstanbulluların sanat ne içindir sorusuna verdikleri yanıt net: Sanat gülmek içindir!
İnsanın inanası gelmiyor... Benim de gelmedi haliyle. Zafer Algöz’den ayrılıp Taksim’de beni bekleyen arkadaşımla buluşmak üzere taksiye bindim. 20’li yaşların başında olduğunu tahmin ettiğim taksi şoförüne “AKM’ye gidiyoruz” dedim. Utangaç bir ifadeyle “Neredeydi abi o?” dedi. “Atatürk Kültür Merkezi’ni bilmiyor musun?” dedim. “Tam çıkaramadım” dedi.
Deprem, trafik, su, hava kirliliği, çevre kirliliği, kaybolan tarihi miras, ağaç katliamı... İstanbul’un sorunlarına bir tane daha ekleyin: Sanatsızlık!
