Yolları mozaik döşeli kentler

Gaziantep, Hatay, Kahramanmaraş ve Şanlıurfa bir zamanlar (M.Ö. 4 binli yıllar) Roma İmparatorluğu’nun en parlak kentleri olarak zengin tüccarların ve askeri bürokratların ihtişamlı evlerinin bulunduğu, yollarının mozaikle kaplı olduğu yerlerdi. Şimdiki gibi sığınmacı, göçmen, yoksul köylü kalabalığının içinde kaybolup gitmiş birkaç eski eşraf ve tüccar aileden ibaret değildi buradaki nüfus.

Ve o zamanki mozaikler gün yüzüne çıktığında mitolojik hikayeleriyle büyük ilgi çektiğinden ilk önce Hatay Mozaik Müzesi kurulmuş ve dünyanın en iyilerinden biri olmuştu. Zeugma’daki mozaiklerin ortaya çıkmasından sonra da ikinci büyük müze Gaziantep’de kuruldu. Türkiye’nin kültür ve tarihi mirasını tanıtmak amacıyla kurulmuş olan ONE Derneği bu mozaiklerin dünyaya tanıtılması için İlber Ortaylı’nın fikir babası, Gaziantepli Şölen’in İcra Kurulu Başkanı Elif Çoban’ın da ana sponsoru olduğu bir MOZAİK YOLU projesi geliştirdi. Bu dört kentin mozaikleri önce 11 Şubat’ta İsviçre’nin kayak merkezi Gstaad kentinde yapılacak bir lansmanla tanıtılacak.

Sırada Venedik Guggenheim Müzesi, İngiltere ve ABD var. ONE Derneği Yönetim Kurulu Başkanı Demet Sabancı Çetindoğan ve arkadaşları projeyi İstanbul’da Elgiz Müzesi’nde tanıttı. Gaziantep Belediye Başkanı Fatma Şahin başta olmak üzere dört şehrin belediye başkanlarının ve Kültür Bakanlığı’nın da destek verdiği projeyle buralar bir zamanki ihtişamlı yüzleriyle dünyaya tanıtılacak. Bir gün terör de göçmen baskısı da biterse buraları turist kaynayacak diye dua edelim bari!

Üçüncü film bisküvi üzerine olacakmış

Cem Yılmaz’ın oynadığını görüp de ne İftarlık Gazoz’u bir komedi filmi zannedin, ne de Cem’in başrolde oynadığını! Başrol oyuncusu, 11 yaşında bir çocuk! Berat Efe Parlar, başarılı ilkokul öğrencisi Adem’i canlandırdığı karakterle, çırağı olduğu gazozcu Cibar Kemal’in (Cem Yılmaz) yanında ezilmek ne kelime, yıldız olarak parlıyor! Cem Yılmaz ise tabii ki müthiş, hem Ege şivesini pek güzel kıvırmış, hem de iyi niyetli ama bencil olan gazozcunun acımasızlığını yansıtmayı.

Yüksel Aksu’nun yazıp yönettiği film, ‘Dondurmam Gaymak’tan sonra 70’lerin Muğla-Ula’sında geçen bir ikinci film. Yüksel Aksu bütün sempatikliğiyle “O zaman çocukluğumda neye erişemediysem onların filmini yapıyorum, üçüncüsü de bisküvi olur herhalde” diyor. Tütün işçisi anne babanın, okuyup doktor olacak diye gözünün içine baktıkları biricik oğulları Adem, yaza rastlayan ramazanda büyüklere heveslenip oruç tutar. Bir yandan da gazoz satmaya çalışırken perişan olur. Film buradan evrilip Adem’in gençliğinde tuttuğu ölüm orucuna kadar uzanıyor. Sınıfsal çelişkiler, dönemin sağ sol çatışmaları da arka fonda filme zenginlik katıyor. “İftarlık Gazoz” Türk Sineması’nın, üstelik iç sıkıntısından bayıltmayan yüz akı işlerinden biri olmuş. Mutlaka görülmeli.